Dat schrijven ZN en VNG in een gezamenlijke brief aan staatssecretaris Martin van Rijn van VWS. In een brief wijzen ZN en VNG erop dat de wettelijke context samenwerking lastig maakt. De negen zorgverzekeraars werken op basis van de Zorgverzekeringswet. Die geeft een individueel recht op zorg dat voor elk individu hetzelfde is. ‘Regionaal of lokaal maatwerk is hierdoor niet altijd vanzelfsprekend of zelfs mogelijk.’ Daarnaast voeren de regionale zorgkantoren de Wet Langdurige zorg uit, waar ook weer een individueel recht op zorg geldt. De 390 gemeenten echter zijn autonoom in hun besluitvorming. Ze werken binnen de wettelijke kaders van de Wet maatschappelijke ondersteuning (Wmo), de Jeugdwet en de Wet publieke gezondheid (Wpg). Ze hebben niet te maken met een recht op zorg, maar hebben wel een zorgplicht. Er is nauwelijks sprake van landelijke uniforme uitvoering of gelijke aanspraken. ZN en VNG wijzen er verder nog op dat het voor de 9 verzekeraars niet mogelijk is om met alle 390 gemeenten aparte vormen van samenwerking aan te gaan.

Vraagstukken voor samenwerking
Een eerste landelijke inventarisatie van ZN en VNG heeft een waslijst aan vraagstukken opgeleverd. De partijen willen kijken hoe ze omgaan met afbakeningskwesties tussen de verschillende wettelijke stelsels. Ook willen ze onderzoeken hoe ze de administratieve lasten voor zorgaanbieders, verzekeraars en gemeenten kunnen verminderen. Daarnaast gaan ze onderzoeken hoe ze beter kunnen samenwerken bij de toegang tot zorg en ondersteuning, om dubbele indicatiestelling te voorkomen. Bovendien willen ZN en VNG bekijken hoe ze de eigen verantwoordelijkheid voor de gezondheid van mensen beter kunnen stimuleren. Verder verdiepen de partijen zich in hoe ze gezamenlijke initiatieven de ruimte kunnen geven, ondanks de verschillen in aansturing van de stelsels.

Verbinding huisarts, wijkverpleegkundige en sociaal domein
ZN en VNG hebben drie prioriteiten vastgesteld. In de eerste plaats willen ze beter samenwerken in de wijken. De aanname is dat als huisartsen, wijkverpleegkundigen nauwer samenwerken met partijen in het sociale domein de zorg rond burgers verbeterd kan worden. ‘De verbinding van het medische en het sociale domein in de wijk verdient dan ook een brede en integrale benadering die lokaal of regionaal invulling moet krijgen.’

Betere ggz-zorg in de wijk
Een tweede speerpunt is ‘de ontwikkeling van een sterke en sluitende ggz-keten’. Gemeenten zijn verantwoordelijk voor de psychische hulp aan jongeren. Als ze echter 18 worden, dan gaan ze echter over naar de basis-ggz en gespecialiseerde ggz. Die valt onder de zorgverzekeraars. ZN en VGN streven ernaar de overgang naar de stelsel soepel te laten verlopen.

Een ander ggz onderwerp betreft de problematiek rond de verwarde personen. In de tussenrapportage van het aanjaagteam verwarde personen staat dat er onder meer laagdrempelige inloopvoorzieningen en meer ambulante begeleiding in de wijken moet komen. Ook moet de onverzekerdenproblematiek worden aangepakt en beschikbaarheid van ggz-kennis in wijkteams worden verbeterd.

Preventie
Gemeenten en verzekeraars ondernemen ieder vanuit hun eigen verantwoordelijkheid initiatieven om de preventie van zorg te verbeteren voor hun burgers en verzekerden. ZN en VGN gaan bekijken of er niet meer verbinding kan komen tussen al die initiatieven. Een probleem hierbij vormt de financiering. Die is op lokaal niveau vaak op projectbasis, terwijl effectief preventiebeleid juist vraagt om een structurele financiering.