Het kabinet wil graag dat meer werkgevers mensen met een arbeidsbeperking in dienst gaan nemen. Tot nu toe kregen ze daarvoor loonkostensubsidie, maar die moet worden vervangen door loondispensatie. Daarbij mogen werkgevers de mensen met een arbeidsbeperking een loon geven dat onder het minimumloon ligt. Gemeenten moeten dit salaris vervolgens aanvullen tot het minimumloon. In de huidige situatie, bij de loonkostensubsidie, wordt het verschil tussen de productie en het loon van iemand met een beperking vergoed. Dat geldt ook voor een deel van de werkgeverspremies. Op dit moment krijgen mensen met een arbeidsbeperking het volledige salaris van vanuit hun werkgever.

Nadelen loondispensatie

Hoewel de VGN de voordelen van de nieuwe regeling inziet, wegen die volgens de vereniging niet op tegen de nadelen. ‘Mensen met een arbeidsbeperking krijgen door de nieuwe regeling het gevoel geen volwaardige medewerker te zijn, omdat ze zijn aangewezen op een uitkering zonder ‘echt’ loon en pensioenopbouw, zoals dat hoort bij volwaardige participatie door middel van werk’, schrijft de vereniging, die daarnaast waarschuwt dat de regeling administratief erg ingewikkeld is omdat het loon niet vanuit één bron komt. ‘Als zij te veel loonaanvulling hebben ontvangen van de gemeente moetenzij dat achteraf terugbetalen. Een administratief foutje is snel gemaakt wat de kans op schulden vergroot.’

Minder rechten bij loondispensatie

De VGN vindt het bovendien een nadeel dat de nieuwe regeling ervoor zorgt dat werknemers met een arbeidsbeperking geen pensioen opbouwen en minder rechten opbouwen voor de werkloosheidsuitkering en arbeidsongeschiktheidsuitkering. ‘Ook moeten werknemers zelf regelen dat hun loon door de sociale dienst wordt aangevuld tot het maximaal minimumloon. En hiervoor gelden de bijstandsregels, waardoor arbeidsgehandicapten met een werkende partner geen aanvulling krijgen op het loon als hij of zij gaat werken’, schrijft de VGN. ‘Ook gemeenten hebben een voorkeur voor behoud van loonkostensubsidie. Het voorstel van loondispensatie draagt volgens de gemeenten niet bij aan de exclusieve samenleving, is onnodig complicerend, ook voor betrokken werknemers die blijvend zijn aangewezen op bijstand.’