De zestig interviews zijn gehouden bij mensen thuis. Ze bieden veel inzicht in de woonsituatie van mensen met een lichamelijke, verstandelijke beperking, een psychische aandoening of een chronische ziekte. Duidelijk is dat de woonsituatie op veel punten tekortschiet.
Keuzevrijheid
Mensen met een beperking kunnen lang niet altijd zelf bepalen waar en hoe ze willen wonen, blijkt uit de interviews. Zo is verhuizen vaak lastig, omdat de noodzakelijke woningaanpassing dan niet opnieuw wordt vergoed. Verder kunnen mensen met een lichamelijke of verstandelijke handicap vaak niet zelf beslissen of ze alleen willen wonen of in een groep. Ook hebben ze vaak geen inspraak over de samenstelling van de groep. De keuzevrijheid wordt ook beperkt door het gebrek aan geschikte woonruimte. Als er plaats is in een geschikte woonvorm of als er een toegankelijke woning beschikbaar komt, dan voelen velen druk om het aanbod te accepteren. Soms ver van mantelzorgers en familie.
Onderzoek
Illya Soffer, directeur van Ieder(in): ‘Ons onderzoek laat zien dat er snel meer woonmogelijkheden moet komen voor mensen. Er is nu al een groot tekort een geschikte woonruimte. En dat tekort dreigt nog toe te nemen, nu mensen door het kabinetsbeleid minder makkelijk in een instelling worden opgenomen. Daarnaast moeten mensen die al in instellingen wonen, veel meer zelf kunnen bepalen met wie ze willen wonen.’ Lees hier het rapport
kritiek is natuurlijk makkelijk, maar feit is dat sociale woningbouw wel betaalbaar moet zijn uit een uitkering.
Zeker in het westen zijn de grondprijzen al hoog, dus wordt goedkoop bouwen lastig.
De overheid zal iets aan de verhandeling van grond en de prijzen moeten doen, want anders is sociale woningbouw niet aantrekkelijk voor projectontwikkelaars. Kan er niet genoeg winst worden gegenereerd.
Misschien moeten we met zijn allen eens goed nadenken wat de overheid moet gaan regelen en controleren, in plaats van veel in de private sfeer te gaan douwen.
Sommige zaken zijn nu eenmaal in het belang van allemaal en daar zou de overheid veel meer sturing op moeten geven.
Kijk maar hoe de privatisering in de zorg uit de hand loopt!
en zelfs als je in een instelling komt is het OOK daar onder de maat , en zijn er nog andere praktische dingen waar je niet achter staat maar wel in mee om moet gaan als mantelzorger. Zelfs als je als familie mee wil participeren (tijd vooruit) wordt dat niet goed mee bekeken en gewogen .Dan gelden protocollen daar verschuilen ze zich dan achter , terwijl het gros van hun eigen protocollen niet door henzelf wordt gevolgt en of uitgevoerd! …….. kan ik U zeggen.