Kemperman heeft met meer dan 20 deelauteurs gekeken naar twintig nieuwe en oude businessmodellen die kunnen dienen als inspiratiebron voor Nederlandse zorgaanbieders. ‘Dit is een fascinerende tijd met veel strategische vraagstukken voor zorgaanbieders. Ik heb de laatste vijf jaar meer veranderingen gezien dan in vele jaren daarvoor. Zorg is steeds minder gebonden aan een fysieke plek waar de behandeling plaatsvindt. Preventie en nazorg thuis worden steeds belangrijker.’ Als voorland noemt hij de diabeteszorg die zich al heeft verplaatst naar de thuissituatie. Ook de hartrevalidatie wordt steeds meer verplaatst naar thuis.
Fase 4
‘Voor veel instellingen geldt dat ze in fase 4 terecht zijn gekomen (aan het eind van hun levenscyclus-red.). Dan kan het geen kwaad om je te beraden op je oorspronkelijke doelstelling: wat voor zorginstelling ben ik, waarom besta ik en wie heeft er belang bij dat ik mensen gezond maak. Ook moet je creatief nadenken over je businessmodel’, adviseert Kemperman. Veranderen is volgens hem een noodzaak. ‘Je kunt beter zelf kiezen wat je wilt zijn dan dat de omgeving de keuzes oplegt.’
De Proveniershofjes
In zijn boek wijdt hij een hoofdstuk aan het model van de Proveniershofjes waar tien tot twintig ouderen bij elkaar wonen rondom een besloten tuin. Deze manier van wonen dateert van de late middeleeuwen. ‘Dit model is nog steeds geschikt als woonvorm voor ouderen die een bepaalde achtergrond of een bepaalde cultuur delen. De bewoners van destijds waren afkomstig uit de middenklasse of de lagere middenklasse. Zij stortten een eenmalige inleg waardoor ze toegang kregen tot wonen en voeding voor de rest van hun leven. Nu zouden mensen bijvoorbeeld een deel van de verkoopopbrengst van hun huis kunnen storten’, aldus Kemperman. Een andere inspiratiebron is het Indiase Jaipur Foot dat erin is geslaagd meer dan een miljoen gehandicapten te voorzien van een nieuwe voetprothese die met 35 euro 0,5 procent kost van wat voor een dergelijke prothese in de Westerse wereld wordt gerekend. ‘En dat is inclusief installeren. Wat je van dit voorbeeld kunt leren, is dat er wel degelijk creatieve oplossingen zijn te bedenken als je daartoe wordt gedwongen. De enige reden dat dit kan, is dat er geen andere oplossing is.’
Jeroen Kemperman spreekt op het voorjaarscongres van de NVZD Vereniging van bestuurders in de zorg op 12 juni.
Eens, het initiele businessmodel is 1:1 gelieerd aan wel/niet klant werkelijk centraal.
Check uitwerking 4 thema’s rode draad Improvement Model:
1 Wat is de juridische ordening (publiek / privaat) van de klant en daarmee van de organisatie?
2 Hoe is de bedrijfsmatige basis?
3 Hoe werkt dat uit in producten, medewerkers en middelen (kwaliteit, veiligheid, risico’s)?
4 Wat zijn de resultaten voor klant en maatschappij?
Topvolleyballer Bas van de Goor, die lijdt aan hij diabetes type 1, zegt over zelfmanagement: ‘De kern van zelfmanagement is dat de behandelteams moeten gaan discrimineren, oftewel onderscheid maken, zorg op maat. Het doel als vertrekpunt zou wat mij betreft niet moeten zijn goede bloedsuikers, maar een leuk leven. De vraag die daarbij hoort is: Wat is een leuk leven en hoe kunnen goede bloedsuikers daarbij helpen? Dan start het hele team gemotiveerd aan de samenwerking. De patiënt weet dat hij op bepaalde momenten hulp kan aanvragen en het behandelteam blijft betrokken bij de ondersteuning.’ Lees verder: http://www.overmanagement.nl/actueel/detail/64611
Het zou mooi zijn als Kemperman bij Achmea zelf te raden zou gaan over de vraag welke businessmodellen worden gesteund. Elke zorgvernieuwing die aanbieders voorstellen haalt bakzeil. Schep duidelijkheid en vertel zorgaanbieders bij wie te terecht kunnen als de zorginkoop niet wil of kan luisteren.
Een van de grootste problemen is dat Achmea inkopers denken in budgetten die vaststaan en daarmee concurrentie en vernieuwing onmogelijk maken.
Kemperman ziet dan misschien veel veranderen, ik zie veranderingen die de zorg efficiënter kunnen maken alleen maar stranden.