Ziekenhuizen hebben een enorme financieringsbehoefte, blijkt uit de brancheanalyse van jaarrekeningen 2010 van PwC. De totale schuld aan verzekeraars bedroeg al 1,6 miljard euro per eind 2010. Deze schuld moet op enig moment worden omgezet in bankkrediet, terwijl de banken juist steeds kritischer naar de sector kijken. Het tekort aan kapitaal zal in 2012 verder toenemen als gevolg van de uitbreiding van vrije prijsvorming en de invoering van het nieuwe bekostigingssysteem DOT, dbc’s op weg naar transparantie. Volgens PwC is een landelijke voorschotregeling onontkoombaar, omdat anders veel ziekenhuizen straks niet meer aan hun lopende betaalverplichtingen kunnen voldoen.
PwC: behoefte aan cash stijgt
“De behoefte aan cash voor de ziekenhuizen stijgt momenteel fors”, zegt Arjen Hakbijl, partner bij PwC. “Ziekenhuizen moeten nog oude voorschotten en overfinanciering terugbetalen aan verzekeraars.” Hakbijl vindt de timing van de overheid beroerd, omdat het geldtekort samenvalt met de invoering DOT, nieuwe financieringsregels voor vastgoed, de uitbreiding van vrije prijsvorming en strengere kapitaalregels voor banken. “Daardoor ontstaat een acuut cashprobleem. Dat gaat om vele miljoenen per ziekenhuis per maand. Nieuwe voorschotten zijn dus nodig, maar dat is nu juist niet de trend. Zorgverzekeraars én bankiers staan allebei niet te trappelen om dit gat te vullen.”
Door DOT later factureren
Door de invoering van DOT valt er bovendien een gat in de inkomsten bij ziekenhuizen, omdat ze later kunnen facturen. Ziekenhuizen krijgen pas geld pas als de zogeheten Grouper, een landelijk software systeem, de facturen valideert. Ziekenhuizen en medisch specialisten vrezen dat er bij een hoog percentage van de rekeningen iets mis zal zijn, waardoor die niet of later worden betaald. “Dat betekent in de praktijk een liquiditeitsbehoefte van miljoenen euro’s per ziekenhuis per maand”, stelt Hakbijl. “Stel dat er gemiddeld twee maanden later gefactureerd wordt en de impact per ziekenhuis gemiddeld 10 à 15 miljoen euro extra liquiditeitsbehoefte is. Dan gaat het landelijk om een miljard euro extra behoefte.”
Solvency en Basel III
Zorgverzekeraars zijn steeds onwelwillender om ziekenhuizen te bevoorschotten. Dat heeft te maken met strengere Europese kapitaalregels (Solvency), waaraan zij moeten voldoen. Hoe meer een zorgverzekeraar bevoorschot, hoe lastiger het is om aan die verplichting te voldoen. Ook banken hebben te maken met strengere kapitaalregels als gevolg van Basel III. Hakbijl: “Banken selecteren daarom veel strenger op risicoprofiel. Krediet en werkkapitaal worden, voor zover de bank er in stapt, daardoor duurder. Vooral voor ziekenhuizen die er al minder goed voor staan. Dat signaal hebben banken al laten doorklinken.”
Bevoorschotten
“Voor deze ziekenhuizen wordt het spannend in 2012”, aldus Arjen Hakbijl. “Zonder bevoorschotting of uitbreiding van bankkredieten wordt het vanaf aankomend voorjaar nijpend als er salarissen moeten worden betaald, terwijl zorgproducten nog niet gefactureerd kunnen worden.” Hij acht een landelijke voorschotregeling onontkoombaar.
NVZ: bevoorschotting is afgesproken
Ook de Nederlandse Vereniging van Ziekenhuizen (NVZ) stelt dat bevoorschotting door de zorgverzekeraars onontkoombaar is. De NVZ gaat ervan uit dat verzekeraars dat ook gaan doen, want ze hebben zich hierop vastgelegd in het hoofdlijnenakkoord dat in juli is ondertekend door de zorgverzekeraars, ziekenhuizen en het ministerie van VWS. Volgens de NVZ lijken de zorgverzekeraars zich tot nu toe echter niet te houden aan deze afspraken. Gesprekken hebben tot nu toe niets opgeleverd. NVZ-voorzitter Roelf de Boer verwacht dat verzekeraars alsnog uitvoering zullen geven aan de afspraken: “Ik kan me toch niet voorstellen dat verzekeraars ervoor verantwoordelijk willen zijn dat ziekenhuizen in betalingsproblemen komen.”
NVZ: Schippers moet ingrijpen
De NVZ vindt dat minister Edith Schippers van VWS de verzekeraars tot de orde moet roepen als de verzekeraars blijven weigeren. Schippers voelt daar niets voor, liet haar woordvoerder weten. Het is de bedoeling dat beide partijen, ziekenhuizen en zorgverzekeraars, dergelijke zaken individueel met elkaar regelen. Een landelijke bevoorschottingsregeling is volgens haar dus niet de bedoeling. De minister heeft begin december een gesprek met beide partijen. (Zorgvisie – Bart Kiers)
Lees ook:
Strijd om liquiditeit
Banken draaien geldkraan dicht, ziekenhuizen in problemen
‘De invoering van DOT leidt tot chaos’
Europa verdubbelt kapitaaleis verzekeraars
Uiteindelijk moet je als ziekenhuis je eigen broek willen ophouden. Vanuit ons declaratieservicebureau zie ik nog al te vaak achterstallige declaraties en inefficiënte administraties die nog declaraties vanaf 2006 zitten in te halen. Vaak met beperkte of dure hulpmiddelen. Dat moet echt beter. Daarnaast is het niet onredelijk dat door de – bijna onvermijdelijke invoeringsproblematiek van DOT – tijdelijke achterstand in de betaling zal ontstaan. In dat kader lijkt het heel redelijk dat de verzekeraars daarvoor een voorschot ter beschikking stellen.
laat ze gewoon een normaal salaris verdienen(1-2 maal modaal)-anders zouden de clienten wel met een rekening geconfronteerd moeten worden Ze weten gewoonweg niet wat er voor kosten in omgaan!
henkjansmits, je weet echt niet waar je over praat. En risico van non betaling voor de ziekenhuizen?
En duizenden nota’s i.p.v. 1.
NVZ moet hand in eigen boezem steken. immers geen voorschotten dan geen dot.
Nu krokodillentranen laten i.p.v. je eigen uitgangspunten handhaven.
Als ik kijk hoeveel ” dure “Adviseurs ” er voor klusjes worden ingehuurd ( m.a.w. Adviesbureaus) valt het allemaal nog wel mee. De Politiek doet precies hetzelfde. Kijk eens naar de Enquete-Commissie !
gewoon als ziekenhuis rechtstreeks aan de patient factureren, krijgen verzekeraars veel administratieve rompslomp. Dan gaan ze gelijk bevoorschotten.
Zou dit een bewuste “bungel strategie” kunnen zijn? Selectieve inkoopcontracten halverwege het jaar afsluiten met terugwerkende kracht met ziekenhuizen die in nood verkeren wordt dan wel een prettige onderhandelings uitgangspositie voor de zorgverzekeraar. Marktwerking met het mes op de keel lijkt me?