Gemiddeld gaat vijf procent van de totale omzet van ziekenhuizen naar zorg-ict. Van de totale ict-kosten gaan de meeste middelen naar software en ict-personeel. Zij vormen 75 procent van de totale kosten. De gemiddelde kosten per ict-medewerker zijn in een jaar gestegen van 5175 euro naar 5631 euro per jaar.

Softwarekosten

De softwarekosten nemen toe doordat ziekenhuizen steeds meer gebruik maken van applicaties voor de uitvoering van hun primaire en ondersteunende processen. Naast het epd zetten ziekenhuizen software in voor de acquisitie van beeldmateriaal (PACS1&2), een zorgverleners- of patiëntportaal en voor logistieke toepassingen. Het gebruik van steeds meer software en de hiermee gemoeide digitalisering van werkprocessen leiden tot een grotere behoefte aan personeel voor het beheer en hogere eisen aan ict-volwassenheid.

Hoge kosten door big-bang

De kosten lopen eveneens op door de keuze voor een nieuw epd/zis. Nieuwe implementaties zijn de laatste jaren meestal gebaseerd op een ‘big-bang scenario’ met uitgebreide functionaliteiten. In het verleden werden epd’s zelf ingericht en groeiden zij in de tijd door jaarlijks modules toe te voegen. Hierdoor kenmerken nieuwe epd-implementaties zich door hogere kosten.

Digitalisering van ziekenhuizen

De ziekenhuizen zijn qua digitalisering te verdelen in drie categorieën

1.       Achterblijvers: Substitutie bestaande processen. De eerste trap is de wereld van het digitaal vastleggen van gegevens (vooral administratie en basaal dossier). Bijna 30 procent van de deelnemers bevindt zich nog hierin.

2.       Het peloton: Nieuwe, betere processen. De tweede gaat over digitale dossiervoering en bijbehorende zorgprocessen waarmee die gegevens intern kunnen worden gedeeld. Met behulp van het EPD optimaliseren veel ziekenhuizen momenteel de kwaliteit en efficiency. Ruim 40 procent van de deelnemers bevindt zich in deze trap; ‘het peloton’.

3.       Koplopers: Andere processen. De derde trap is die waarmee het mogelijk wordt gemaakt digitale informatie te delen buiten de muren van het ziekenhuis, in de keten. Bijvoorbeeld met de eerste lijn of voor de patiënt via patiëntportalen. Een kleine 30 procent van deelnemers zit al in de derde trap en vormen daarmee de koplopers.