Artikel bewaren

U heeft een account nodig om artikelen in uw profiel op te slaan

Login of Maak een account aan
Reacties0

Zorginkoop Wlz is steeds meer persoonsvolgend

Bart Kiers schrijft zowel over cure als care. Zijn aandachtsvelden zijn de ziekenhuizen, medisch specialisten, wijkverpleging en ouderenzorg.
Zorgkantoren kopen in de langdurige zorg steeds meer persoonsvolgend in. Het grootste pijnpunt in de zorginkoop Wlz vormt de onzekerheid over uitbetaling van overproductie, waardoor het voor zorgaanbieders lastig is om te investeren in personeel. Dat blijkt uit onderzoek van ICSB Marketing en Strategie naar de zorginkoop Wlz 2018 in opdracht van brancheorganisatie ActiZ.
oudere
Foto: iStock

Zorgaanbieders zijn steeds positiever over de zorginkoop in het regime van de langdurige zorg (Wlz). Zorgkantoren gaan meer uit van vertrouwen en er is steeds meer sprake van dialoog en constructieve gesprekken. De zorginkoop is steeds meer persoonsvolgend en bijna 90 procent van de zorgaanbieders heeft een vorm van meerjarencontract. Dat laatste scheelt voor drie van de vijf aanbieders die al zo’n meerjarencontract had enorm in administratieve lasten.

‘Geld volgt cliënt’

Het is het beeld dat naar voren komt in de rapportage over ‘Zorgcontractering Wlz 2018’, die onderzoeksbureau ICSB Marketing en Strategie heeft gemaakt in opdracht van brancheorganisatie ActiZ. Totaal hebben 150 zorgaanbieders de vragenlijsten ingevuld. ‘Vroeger maakte het zorgkantoor puur afspraken over prijs en volume’, zegt Margreeth Kasper de Kroon, ActiZ-woordvoerder Wonen en Zorg en voorzitter raad van bestuur Zorggroep Noordwest-Veluwe. ‘Nu is de bekostiging steeds meer persoonsvolgend. Zorgkantoren hanteren een laag startvolume voor intramurale zorg, zodat ze steeds vaker het principe van ‘geld-volgt-cliënt’ toe kunnen passen. Cliënten kunnen dan zelf kiezen waar ze heen gaan en die zorgaanbieder ontvangt ook het geld.’

Lange wachttijden bij voorkeursaanbieders

Maar van volledige keuzevrijheid is nog lang geen sprake. De wachttijden bij populaire zorgaanbieders worden steeds langer, omdat deze onvoldoende bedden en personeel hebben. Ruim de helft van de zorgaanbieders verwacht dat het aantal wachtenden in 2018 zal toenemen. ‘Ouderen belanden dan op een wachtlijst. Heel vaak wachten ze dan zo lang dat er een crisisopname volgt. Dan kunnen ze niet naar hun zorgaanbieder van eerste keuze, maar moeten ze soms naar een plek elders in het land. Zorgkantoren moeten actiever inzetten op het vergroten van de capaciteit bij kwalitatief goede aanbieders’, aldus Kasper de Kroon.

Onzekerheid over betaling overproductie Wlz

Het grootste probleem voor zorgaanbieders bij de zorginkoop vormt de onzekerheid over geld. Elke regio krijgt een bepaald budget. Als zorgaanbieders meer zorg leveren dan hun eigen afgesproken zorgplafond, krijgen ze die alleen uitbetaald als elders in de regio een zorgaanbieder geld overhoudt. Zorgaanbieders moeten lang wachten voordat ze daarover duidelijkheid krijgen. ‘Nu is pas de overproductie over 2016 bekend’, zegt Kasper de Kroon. ‘We krijgen pas in november 2018 te horen of de overproductie over 2017 wordt uitbetaald. Die onzekerheid speelt elk jaar. Dan is het lastig voor zorgaanbieders om te investeren in personeel, scholing, e-health en vastgoed, terwijl dat juist zo belangrijk is.’

Standaardkorting op NZa-tarief is willekeurig

Een ander pijnpunt vormt de standaardkorting op de tarieven die de Nederlandse Zorgautoriteit (NZa) heeft vastgesteld. De meeste zorgaanbieders ontvangen een tarief dat 93,5 tot 97 procent is van het NZa-tarief. Wat steekt is dat elk zorgkantoor daarover een eigen beleid hanteert. ‘De kortingen zijn willekeurig. Een goede onderbouwing ontbreekt vaak. Het lijkt erop dat zorgkantoren de kortingen vooral hanteren om voor zichzelf financiële speelruimte te creëren. Zorgaanbieders moeten aldoor werken voor te lage tarieven. We willen dat er reële vaste tarieven komen waar iedereen het voor moet doen.’

Zorgkantoor stel maximum aan behandeling

Verder vormt de zorg voor de bewoners met de zwaarste zorgvraag een groot probleem. Zorgkantoren stellen een maximum aan het aantal bewoners dat een verblijf met behandeling krijgt. Het gaat bijvoorbeeld om zorg van de specialist ouderengeneeskunde, de fysiotherapeut of de psycholoog. Als dat maximum is bereikt, krijgen de bewoners alleen nog maar verblijf zonder behandeling. Die krijgen de noodzakelijke behandeling dan via de Zorgverzekeringswet, waardoor ze een deel uit eigen zak moeten betalen.

Geef uw reactie

Om te kunnen reageren moet u ingelogd zijn. Heeft u nog geen account, maak dan hieronder een account aan. Lees ook de spelregels.