Passende zorg is een lastige uitdaging binnen de ouderenzorg. Vanwege de grote diversiteit aan bekostiging is lastig meetbaar wat precies passend is. Zorgeconoom Xander Koolman deelt zijn visies en mogelijke oplossingsrichtingen.

Met het ‘Signalement passende langdurige zorg: van zelfredzaam naar samenredzaam’ (2024) identificeert Zorginstituut Nederland knelpunten én oplossingsrichtingen voor de langdurige en ouderenzorg. Bestuurslid Karin Timm van het Zorginstituut legt uit hoe ‘samenredzaam’ vorm gaat krijgen, wat de rol is van de overheid daarbij, en wat al kan én nog moet om iedere oudere nu en in de toekomst persoonsgerichte, passende zorg te bieden. Met speciale aandacht voor inspirerende ontwikkelingen in de praktijk, de afspraken van het Aanvullend Zorg- en Welzijnsakkoord (AZWA) en het Hoofdlijnenakkoord Ouderenzorg (HLO), en de uitvoering van de werkagenda van het signalement door het Zorginstituut samen met alle betrokken partijen in de langdurige zorg.

Volgens Margje Mahler, bestuurder bij zorgorganisatie Sensire is het van belang te kijken naar de toekomst en van daaruit naar vandaag te handelen. Dat is precies de reden dat Sensire nu inzet op autonomie en meesterschap van de zorgprofessionals, netwerkzorg in de wijken, reablement en digitale zorg.  Hoe werkt dit in de dagelijkse praktijk?

Bij Groenhuysen zetten 2.500 medewerkers en 800 vrijwilligers zich dagelijks in voor 3.000 cliënten. Maatwerk en kwaliteit staan daarbij centraal. Twee jaar geleden startte Groenhuysen met het ontwikkelprogramma ‘Als je het mij vraagt’; gericht op écht luisteren naar wat cliënten én medewerkers belangrijk vinden en het slimmer organiseren van werk. Hun ervaringen vormen de basis voor verandering.  Annemarie de Backer (Programmamanager ‘Als je het mij vraagt’) en Lenny Dekkers (Adviseur Leren & Ontwikkelen) nemen je mee in de aanpak van dit programma, waarin de focus ligt op het samen richting geven aan kwaliteit van bestaan. Annemarie en Lenny delen hoe ze teams op de werkvloer ondersteunen bij het leren en veranderen, met aandacht voor dialoog en professionele zeggenschap. Welke inzichten hebben ze opgedaan? Hoe versnellen ze deze beweging vanuit een lerend proces? Wat werkt wel én niet? Laat je inspireren door de resultaten die ze tot nu toe hebben bereikt in het samen verder bouwen aan duurzame kwaliteit van bestaan.

Gelegenheid voor vraag en antwoord

1. Lizzy van der Horst, zag in haar werk als ouderenadviseur een gat in de ondersteuning van zelfstandig wonende ouderen. Een gat tussen ouderen die bij haar terecht konden voor advies en ouderen die ondersteuning krijgen van een casemanager dementie. Dit gat werd herkend door de samenwerkende partners in de regio. Samen ontwikkelden ze dit tot de aanpak van sociaal arrangeren. Een aanpak waarbij de huisarts en andere betrokken zorgverleners, zoals een wijkverpleegkundige met de sociaal werker, bij uitstek sámenwerken aan juiste ondersteuning. Zoveel mogelijk dicht bij huis en gericht op het zo lang mogelijk behouden of verbeteren van de kwaliteit van leven.

   De afgelopen drie jaar is in Nijmegen geëxperimenteerd met een nieuwe werkwijze: de Sociaal arrangeur. Het resultaat: mantelzorgers voelen zich meer gesteund en ouderen geven de kwaliteit van hun leven een hoger cijfer.

   Wat zijn de ingrediënten van het succes? Hoe ziet deze werkwijze er precies uit en wat levert het op? 

Het programma Langer Actief Thuis (LAT) is een kortdurende, interdisciplinaire interventie, gebaseerd op de principes van reablement. Gedurende het programma worden ouderen begeleid om zo lang mogelijk zelfstandig in hun woning te kunnen blijven functioneren. Hierbij vormen de activiteiten die voor de oudere belangrijk zijn het uitgangspunt. De regio-aanpak onder elf Brabantse VVT-aanbieders is een groot succes: meer dan de helft van de cliënten met een hulpvraag voor wijkverpleging functioneert binnen 3 maanden weer zelfstandig. Hoe dit bereikt is en wat de resultaten zijn, hoort u van Elly Branderhorst, ergotherapeut en projectleider.

Het waardig omgaan met ongeneeslijke ziekte en sterven voor mensen minstens zo belangrijk is als de medisch inhoudelijke, op herstel gerichte behandeling die daaraan vaak vooraf is gegaan. Daarom is het van uiterst belang dat zorgorganisatie op de hoogte zijn van de waarden, wensen en behoeften van de zorgvragers. Ook zodat ze kunnen anticiperen op hetgeen er nodig is om de kwaliteit van zorg tot het laatste moment te kunnen waarborgen. Prof. Peter van der Voort deelt zijn kennis en ervaring over hoe kwalitatief goede palliatieve zorg past binnen de ouderenzorg en daarbuiten.

De Amsterdamse ouderenzorg maakt samen met bewoners, corporaties en welzijn in 30 Amsterdamse flats het langer thuiswonen voor ouderen mogelijk. Dit lukt door een exclusieve en intensieve samenwerking, waarbij de marktwerking wordt losgelaten. Zorgkantoor Zilveren Kruis en de Gemeente Amsterdam steunen het programma en denken mee. Een Lang Leven Thuisflat is een gemeenschap waarin bewoners naar elkaar omkijken en aan het roer staan. Zij werken samen met een vast flatteam van zorg-, welzijn- en corporatiemedewerkers. Gezelligheid en veiligheid, nabije zorg én preventie zijn belangrijke resultaten. Tegelijkertijd zorgt het programma voor meer werkplezier van zorg- en welzijnsmedewerkers en voor doorstroom op de Amsterdamse woningmarkt. Zorggroep Amsterdam Oost is vanaf het begin betrokken en zet uiteen hoe je tot een succesvolle samenwerking komt met al deze verschillende partijen en ook wat de valkuilen kunnen zijn.