Een van de belangrijkste hervormingen in de AWBZ is het ingezette traject van het ‘scheiden van wonen en zorg’. De zittende verpleeghuisbewoners worden ontzien, maar er worden nog maar mondjesmaat nieuwe bewoners in een instelling geplaatst. Geleidelijk ontstaat leegstand. De bijbehorende kosten verdwijnen uit de AWBZ en worden neergelegd bij twee partijen: de klant en de gemeente. De zorginstellingen krijgen hierdoor de opgave hun bestaande vastgoed op een andere wijze te exploiteren, bijvoorbeeld door directe verhuur aan de cliënt, nieuwe functies, onderhuurders, afstoting). De gemeenten zullen de, voorheen door de zorginstelling geleverde zorg, middels de Wmo, beschikbaar moeten stellen. De overige, in het oude systeem via de AWBZ afgedekte diensten zoals maaltijdvoorziening, schoonmaak en wasservice zal de klant, net als de huur, zelf moeten betalen.
Inzet van de operatie ‘scheiden wonen
jammer dat verzorgingshuizen nog steeds niets tegen de bestaande bewoners vertellen, of weten zij nog niet wat er gaat gebeuren ?
Iedereen zit nu in onzekerheid, wat hem te wachten staat.
@Biba Troost schrijft: ”en laat mensen die serieus nadenken over problemen en mogelijke oplossingen in de zorg met rust”.
Dat soft nadenken heeft nu na dertig jaar een onbetaalbare en — door iedereen zo gezien — een slechte zorg opgeleverd.
Flink blijven nadenken, daar komt een patient op tijd mee op het toilet, buiten dat hij of zij uren in de eigen …. zit en dan heeft hij plots ook lekker warm eten, etc etc.
Eindelijk een tegengeluid tegen de onzin van het sluiten van 800 verzorgingshuizen. Dankvoor dit geluid Michiel Wentges!
Wanneer stopt Adje Rem en zijn klik het algemene onzingezwets. Ventileer je maatschappelijke frustratie ergens anders en laat mensen die serieus nadenken over problemen en mogelijke oplossingen in de zorg met rust. Als je werkelijk zo begaan bent met de zorg, vervuil dan niet de inhoudelijke discussies met altijd dezelfde opmerkingen, ongeacht de thema. Het klinkt als een kapotte LP.
@adje rem. Midden in de roos. Geweldig. Vooral de euthanasie-zin; die mag van mij zo spoedig mogelijk 100% gedoogd worden; ik heb teveel ellende gezien van manieren van oud worden en zeker van manieren van een definitief einde.
De tragiek van de vele manieren van ouder worden heeft veel te maken met de steeds meer binnentredende Oost Europese toestanden in onze verpleeg en verzorgingstehuizen; nog even en de oudjes zeggen: de koolsoep vond ik koud en de chappie en wiskas was teveel en het laatste toetje is een half jaar geleden en dat was ook nog over de datum.
Wanneer vindt de officiële TRANSITIE plaats van Nederland in Regeltjesland ? Het is wachten op de eerste ambtenaar die in zijn eigen regeltjes verdrinkt . Gelukkig wordt hulp bij euthanasie steeds meer gedoogd ?
Er staat één klein zinnetje in dit artikel dat waarschijnlijk een groot probleem kan vormen: ‘Van belang is dat de zorginstelling de aanvullende diensten af gaat prijzen: inzicht in kosten en (mogelijke) opbrengsten.’ Mij lijkt dat de enige manier om dit affectief af te prijzen is: achterwege laten van deze diensten die in de alinea erboven nog worden aangeduid met ‘benodigde diensten’, ze zijn wel nodig dus. Dat werpt de vraag op welke diensten niet meer door de instelling geleverd worden en wie dan deze taken voor de bewoners zal verrichten.
Een praktisch probleem bij deze transitie is hoe gemeenten straks omgaan met de bestemmingswijziging van oude verzorgingshuizen. Het verhuren van appartementen in verzorgingshuizen aan de doelgroep ZZP1-4 past niet binnen de ‘maatschappelijke bestemming’, maar vraagt om een woonbestemming. Zijn hier al praktijkvoorbeelden van bekend hoe partijen hiermee om gaan?