Artikel bewaren
U heeft een account nodig om artikelen in uw profiel op te slaan
Login of Maak een account aan
Dit blijkt uit nieuw onderzoek onder 9.000 werkende Nederlanders. Het is uitgevoerd onder leiding van Wilmar Schaufeli, hoogleraar Arbeids- en organisatiepsychologie aan de Universiteit Utrecht en senior adviseur bij 365/Zin. Zijn onderzoek laat zien wie precies de workaholics in Nederland zijn.
Sector bepalend
‘Workaholisme is een onweerstaanbare innerlijke drang om overmatig hard te werken’. Schaufeli’s onderzoek toont aan dat zo’n werkverslaving niet leeftijdsgebonden is. En het komt net zoveel voor onder mannen als vrouwen en loonwerkers en zzp-ers. Wat wel uitmaakt is de sector of het beroep waarin iemand werkzaam is.
Workaholisme is het hoogst in de landbouw, bouw, communicatie, consultancy en in de handel en het laagst in de dienstverlening, wetshandhaving, medische- en sociale sector en bij overheidsdiensten. Qua beroep scoren managers en hogere professionals het hoogst op workaholisme. Verpleegkundigen, paramedici en hulpverleners scoren het laagst.
Obsessie
Onderzoeksleider Schaufeli laat aan P&O Actueel weten dat workaholics niet werken omdat zij zoveel plezier hebben in het werk, maar omdat zij het gevoel hebben dat ze dit ‘moeten’ en omdat het niet genoeg is. Ook werken ze tot laat, denken ze obsessief veel aan hun werk en doen ze veel meer dan de werkgever van hen verwacht.
Dat lijkt misschien gunstig voor een werkgever. Maar volgens Schaufeli raken werkverslaafden op de lange termijn uitgeput en krijgen een burnout. En wanneer mensen extreem veel werken, is het nog maar de vraag in hoeverre de productiviteit stijgt. Ze verzanden in details die veel beter door iemand anders uitgevoerd hadden kunnen worden.
Klachten
Workaholisme heeft ook een positief effect: namelijk dat mensen sneller carrière maken en meer geld verdienen. Maar daar blijft het ook bij. Want de mogelijke negatieve effecten zijn niet mals: slecht slapen, hoofdpijn, buikpijn, schouderpijn, vervreemding, gezinsproblemen en relatieproblemen. (Zorgvisie – Rachel van de Pol)
Ik geloof dat het begrip workaholics hier niet helemaal goed wordt begrepen. Dat iemand geen workaholic is wil niet zeggen dat iemand niet betrokken is, geen overuren maakt of geen harde werker is. Het wil enkel zeggen dat iemand onnodig veel uren maakt en veel bezig is met zijn/haar werk.
“gevalletje sociale psychologie ” ? Blijkt over een tijdje weer een onzinonderzoek te zijn. Managers zijn niet betrokken en zien daarom al gauw hun activiteiten als werk; hulpverleners zijn betrokken en zeuren waarschijnlijk minder dan managers en worden daarom niet gezien als harde werkers. Echt een bericht om op de site van zorgvisie te zetten. Daarmee wordt bij de lezende managers de indruk gewekt dat ze harder werken dan de hulpverleners.
de verpleging werkt veelal in teamverband op vaste diensttijden. Je geeft veel van jezelf weg tijdens je werk en na de dienst is het tijd om op te laden. Daarnaast blijven alle verpleegkundigen langer wanneer dit nodig is of zij komen op hun vrije dag toch werken wegens een zieke collega of een hoog patientenaanbod of zorgvraag. Deze inzet op vrije dagen vergt veel organisatie thuis want veelal moeder van kinderen waarvan de vader full time werkt. Petje af voor de inzet van verpleegkundigen/verzorgenden
Workaholisme is het hoogst in de landbouw, … – Nogal logisch: als onweer dreigt moet het hooi naar binnen. Nat is het niet op te slaan, dan krijg je hooibroei. En de aardappels in het water op de akkers laten staan is ook geen optie.
Zijn landbouwers daarom workaholics?
Hmmmm … Zou het niet eerder zo zijn, dat werkenden in de zorg niet snel iets als “workalcoholisme” zien omdat zij veelal toch nog (heel ouderwets) vanuit een roeping hun werk doen?
Ik weet vanuit mijn ervaring dat in vrijwel alle functies regelmatig (onbetaald) wordt overgewerkt in de ziekenhuizen; je kan nu eenmaal een patiënt niet laten vallen als een troffel omdat de fluit van 17:00 uur gaat.