Toch laten de meest recente cijfers van Vernet zien dat het ziekteverzuim in het eerste kwartaal van 2025 is gestegen naar 8,8 procent. Een pijnlijke bevestiging van wat wij al lange tijd roepen: structurele onderbezetting, hoge werkdruk en onvoldoende investeringen in preventie zorgen voor uitval op grote schaal. En dat kost bakken met geld.

Rekensom

Reken mee: een verpleegkundige in functiegroep FWG 45, trede 6, verdient €3.509 bruto per maand. Bij ziekte kost dat al snel €162 per dag aan doorbetaald loon. Maar de patiëntenzorg stopt niet, dus er moet vervanging komen. Een collega, die al op zijn tenen loopt, extra belasten is hopelijk niet de eerste keuze. Dus een externe kracht inhuren tegen een tarief dat kan oplopen tot €45 per uur? Eén verzuimdag van deze verpleegkundige kost dan zomaar €522. En dat is nog een voorzichtige schatting. Vermenigvuldig dat met de tienduizenden langdurig zieke collega’s en de kosten voor de zorg worden pijnlijk zichtbaar.

De cijfers liegen niet. Als we kijken naar de ziekenhuissector is het vooral het middellange verzuim (92 t/m 365 dagen) wat zorgen baart: dit stijgt opnieuw, met name onder zorgmedewerkers van 55 jaar en ouder. Deze leeftijdscategorie vormt bijna een kwart van het ziekenhuispersoneel. Juist deze ervaren collega’s vallen langdurig uit. Een verlies aan kennis, continuïteit én geld. FNV Zorg & Welzijn heeft berekend dat één langdurig zieke medewerker een instelling al snel €138.330 per jaar kost, los van de verzuimbegeleiding en arbodienst. En dan hebben we het nog niet over de gevolgen voor het team dat achterblijft.

Het roer om

Wij zeggen: het roer moet om! Werkgevers dragen nu misschien de financiële lasten van ziekteverzuim, maar de ergste gevolgen zijn voor de werknemers. Zij vangen de klappen op van de hogere werkdruk, het verlies aan ervaring en de propvolle roosters. En toch lijkt het welzijn van personeel zelden prioriteit te krijgen. Tijdens de onderhandelingen zien we dat keer op keer: gesprekken over duurzame inzetbaarheid lopen stroef. Verscherpen van afspraken om te komen tot gezonde roosters belanden op een doodlopende weg. Onbegrijpelijk.

Wanneer leren de werkgevers in de zorg het nou eens: elke bezuiniging op arbeidsvoorwaarden wreekt zich uiteindelijk in verzuim, verloop en leegloop. Daar wordt niemand beter van.

Door Elise Merlijn, Bestuurder FNV Zorg & Welzijn