Hoe lang bestaat de Kwaliteitswet zorginstellingen? Precies, sinds 1996. Sinds die tijd al proberen zorgaanbieders, zorgverzekeraars en patiënten met elkaar te komen tot een eenduidige visie op verantwoorde zorg. Dat nu is jammerlijk mislukt, zo stelt de Rekenkamer in een recent rapport. Gevolg is dat heldere kwaliteitsnormen ontbreken waardoor de Inspectie voor de Gezondheidszorg haar toezicht niet kan uitoefenen.

Soms kan het geen kwaad een open deur weer eens in te trappen. Iedereen weet dat zorgverleners gebukt gaan onder bureaucratie. Het fenomeen is zo hardnekkig dat het net zo zinloos lijkt om je erover op te winden als over het weer.

Is elke dag douchen een luxe? Of behoort het tot de basiszorg? Is het redelijk dat bewoners van verpleeg- en verzorgingshuizen moeten betalen voor een extra douchebeurt?

Klassenzorg is terug van weg geweest. Steeds meer aanbieders van langdurige zorg werken aan pluspakketten, die bewoners tegen bijbetaling kunnen kopen. Zo’n pakket kan van alles omvatten: van een glaasje wijn of escorte naar het ziekenhuis tot extra snoezelen of dagelijks douchen.

In Zorgvisie magazine nr. 6 betoogde Klaas Mulder in een beknopte versie dat een toezichthouder vooral moet spiegelen. Om een discussie op gang te brengen, zet hij in het dossier toezicht uiteen wat volgens hem de taak van een raad van toezicht is.

Vier meter en 21 centimeter. Dat is het verschil in lengte tussen de Titanic (269,21 meter) en het gloednieuwe Orbis Medisch Centrum (265 meter) in Sittard. Het gigantische ziekenhuis van de 21e eeuw roept niet alleen vanwege zijn omvang associaties op met het destijds onzinkbaar geachte passagiersschip.

Interim-bestuurders kunnen wonderen verrichten. Menig zorgorganisatie is door een tijdelijke manager uit het financiële slop getrokken. Daar mag best een flinke beloning tegenover staan.

Transparantie, wie is daar tegen? Patiënten hebben recht op informatie, zorgverzekeraars willen waar voor hun geld. Dus wil iedere zorginstelling ‘transparant’ zijn. Mooie projecten, nieuwe behandelmethoden, fijne samenwerkingsverbanden: we mogen het allemaal weten. Maar hoe transparant ben je als je maar een deel van de informatie openbaar maakt en het andere deel angstvallig geheim houdt?

Het artsengilde, vroeger een van de hoogst gewaardeerde beroepsgroepen, ligt onder vuur. Momenteel griezelt het land over de Emmense specialist die mogelijk zes fatale fouten heeft gemaakt bij operaties voor maagverkleining. Enkele maanden eerder was er de Twentse neuroloog die tientallen patiënten ten onrechte vertelde dat ze ongeneeslijk ziek waren.

Of het nu gaat om kindermishandeling door cliënten of druggebruik onder collega’s; Nederlandse zorgprofessionals houden veel meer onder de pet dan hun buitenlandse collega’s.