Passende zorg moet helpen om de zorg goed, toegankelijk en betaalbaar te houden. Momenteel belemmeren financiële en organisatorische schotten dat patiënten de zorg krijgen die het best bij hun situatie past. Dat blijkt uit een eerder advies over passende zorg van het Zorginstituut en de Nederlandse Zorgautoriteit (NZa). Tijdens de dialoogsessie kwamen veel voorbeelden op tafel van dilemma’s die hiervan het gevolg zijn.

Informatie-uitwisseling

Zo hebben ziekenhuizen geen toegang tot elkaars dossiers en wisselen ze geen informatie uit. Het gevolg is dat de behandeling niet optimaal is. In ziekenhuizen worden zorgpaden steeds vaker gestandaardiseerd. Iets wat op op gespannen voet staat met passende zorg. “Patiënten verschillen; vaak is ongelijke zorg nodig om tot gelijke uitkomsten te komen”, merkt een arts bij de dialoogsessie op.

Sociaal domein

Een veelgenoemd dilemma is dat gezondheidsklachten vaak een niet-medische oorzaak hebben. Van 85-plussers die zich melden bij de spoedeisende eerste hulp in Amsterdam-Noord had bijna niemand had werkelijk hartproblemen; het waren vooral sociale problemen zoals schulden, stress en eenzaamheid die klachten veroorzaakten. Passende zorg is dus niet alleen een thema voor zorgverleners, maar ook voor sociaal-maatschappelijke organisaties en gemeenten.

Tijd om door te vragen

Artsen worden gezien als een belangrijke schakel om tot passende zorg te komen. Zij moeten wel voldoende tijd krijgen om een goede diagnose te stellen. “Als je 7,5 minuten hebt, is er weinig tijd om door te vragen”, merkte een deelnemer op.

Bekostiging

Met de discussie over extra tijd voor de patiënt kwam tot slot ook het vraagstuk van de be­kostiging van de zorg op tafel. Artsen krijgen betaald voor handelingen die ze verrichten, niet voor handelingen die ze niet verrichten. Zoals de vertegenwoordiger van de patiënten opmerkte: het stelsel is gericht op het gezond maken van patiënten, niet op het gezond houden. Voor niets doen en afwachten bestaat geen diagnose-behandelcombinatie.

Vanuit de praktijk

De Kwaliteitsraad is voornemens om dilemma’s uit de praktijk te verzamelen om te kijken welke patronen te herkennen zijn en wat dat betekent voor de volgende stappen. “Zo beginnen we vanuit de praktijk van de zorg. Daarna overwegen we nieuwe dialoogsessies over diverse thema’s. Er bestaat geen eenvoudige oplossing voor de opgaven waarvoor we staan, maar ik voel dat er een hoopvolle beweging op gang komt naar passende zorg voor de patiënt”, zo sloot Jan Kremer, voorzitter van de Kwaliteitsraad, af.