Per 1 januari 2013 moet elke instelling een meldcode seksueel geweld hebben. Bovendien is er een meldplicht van – vermoeden van – seksueel geweld, ook voor zorgaanbieders. Zij melden aan de inspectie IGZ, die op haar beurt tijdens inspecties van instellingen gericht aandacht schenkt aan beleid en deskundigheid om seksueel geweld te signaleren en aan te pakken.
Meldcode
Dat zijn enkele van de acties die staatssecretaris Veldhuijzen van Zanten-Hyllner aankondigt in haar brief aan de Tweede Kamer naar aanleiding van het Kamerdebat over het rapport ‘Beperkt Weerbaar’ in december vorig jaar. De staatssecretaris wijst erop de meldcode voor professionals voor hoe te handelen bij signalen van geweld in huiselijke kring ook van toepassing is voor mensen met een beperking. Dit wetsvoorstel ligt in de Tweede Kamer ter behandeling.
Weerbaarheidstraining
Andere actiepunten die de staatssecretaris aankondigt zijn onder meer de weerbaarheidtraining voor cliënten en handreikingen aan ouders en professionals over hoe met cliënten in gesprek te gaan over seksualiteit. Verder wil zij de toolkit „Werken aan sociale veiligheid‟ (Movisie, Rutgers WPF, Platform VG), waarmee professionals instrumenten in handen krijgen om grensoverschrijdend gedrag te signaleren en aan te pakken, verder ontwikkelen voor jeugdzorgorganisaties.
Meldpunt IGZ
Mensen die signalen van mogelijk geweld, waaronder seksueel geweld, in een zorgrelatie opvangen, kunnen deze signalen melden bij de Inspectie voor de Gezondheidszorg. Daartoe heeft de Inspectie per 1 januari 2012 het “IGZ-loket” omgevormd tot een permanent “Meldpunt IGZ”. (Zorgvisie – Carolien Stam | Foto: ANP Valerie Kuypers)
Een simpele oplossing :Net als in winkels en openbare ruimten overal CAMERA`S met geluidsrecorders ophangen met de tekst : voor uw en onze veiligheid. Ook als bewijsmiddel te gebruiken, maar vooral als PREVENTIE-middel.
Deze oplossing zal wel te simpel zijn en dus te duur . Liever een JSF.??!!
Alle belangrijke en nodige studies ten spijt zou men eens een serieus en ethisch verantwoordelijk beeldverhaal moeten overwegen rondom dit thema. Een beeldverhaal dat je op alle media en elk platform doeltreffend kunt vertonen en mensen wakker schudden. Waarom ontbreekt het in onze maatschappij en op scholen überhaupt zo enorm aan dergelijke informatie? Geen tijd? Geen zin? Geen interesse? Er zijn op school legio uren waar zoiets prima kan worden ingepast. Ooit stelde ik een format voor genaamd: “Doe je mee joh?” Gaat over pesterijen, vandalisme en drugs- en drankmisbruik op scholen. Laat leerlingen zelf die film maken over 1 onderwerp en confronteer elkaar ermee. Groot enthousiasme, geen actie! Ook hier bespeur ik weer veel dialoog maar nul actie! Hoe jammer als je ziet wat voor geweldige communicatiemiddelen we hebben. Maar die creatieve geest laat zich klaarblijkelijk niet wakker schudden. Scholen kunnen overigens zichzelf heel positief neerzetten door nu eens verstandig uit de kast te komen en hun tekortkomingen juist aanwenden naar een betere studietoekomst voor hun doelgroep. Het is sowieso een raadsel hoe scholen zich opstellen in de markt. Nogal naïef, is zacht uitgedrukt. Anderzijds begrijp ik de matheid contra de beloning. Allemaal zeer verwarrend. Desondanks streef ik een ijzeren optimisme na als vader als mens. Durf te vragen en durf te geven lijkt mij beiden zeer van toepassing in deze.
Gelukkig geen protocol voor het signaleren van geweld op school. Kan men lekker doormatten en blijft het zo stilgezwegen om de naam van de school goed te houden (en de zinnigheid van een cursus geweldshantering en judo te benadrukken).
Adequate maatregel of afleidingsmanoeuvre ?
Op basis van al ruim 5 jaar durende ervaring (als melder) met de werkwijze van de IGZ vraag ik mij af of nu juist bij de IGZ dit meldpunt moet worden ingericht.
Mijn ervaring op dit onderwerp is dat de IGZ alle middelen inzet om het bekend worden van seksueel misbruik binnen de gehandicaptenzorg onder het “bed” te houden en om tevens een strafrechtelijk onderzoek te frustreren.
Richt dit meldpunt in bij een onafhankelijke instantie waar kwetsbare slachtoffers met “High trust” hun uitermate gevoelige ervaringen kunnen neerleggen, gehoord, erkend en gerespecteerd worden.
Laten we beginnen met de praktijk van alle dag: dat ook alle scholen voor speciaal onderwijs een intern protocol hebben hoe om te gaan met (seksueel) grensoverschrijdend gedrag. Helaas is dat in de praktijk nog niet het geval, met nadelige gevolgen voor betrokkenen!