Twintig van de 44 respondenten zijn het eens met de stelling ‘Echte bloemen verkopen? Een no-go voor (duurzame) zorginstellingen’. Niet alleen duurzaamheid wordt als argument aangedragen. Zo zegt een medisch specialist: “Nog afgezien van het duurzaamheidsaspect hebben bloemen, waarvoor patiënten immers allergisch kunnen zijn, geen plek in het ziekenhuis.”
Een opleidingskundige in het ziekenhuis vindt het een heel mooi en verantwoord plan. “En als je tóch echte bloemen wilt meenemen, kan je dat toch gewoon elders kopen of plukken? Typisch gevalletje behoudzuchtigheid zonder even na te denken over het ware motief.”
Ook andere respondenten benoemen de milieu-impact en er wordt verwezen naar de aflevering die Arjen Lubach over de bloemenindustrie maakte.
Institutionele voorbeeldfunctie
Dertien van de respondenten kiest voor ‘anders’, onder wie een adviseur duurzaamheid in de ziekenhuiszorg. “Ook al kunnen er grotere klappers gemaakt worden, is dit is wel laaghangend fruit. Persoonlijk vind ik dat een ziekenhuis hier een standpunt in moet kunnen nemen en in ieder geval moet kunnen besluiten de verkoop van bloemen niet meer te faciliteren. Ook als het merendeel van de mensen, maar waarschijnlijk is het in de praktijk vaker de schreeuwende minderheid, daar tegen is. Een organisatie is immers meer dan de optelsom van de individuen en heeft inderdaad een institutionele voorbeeldfunctie.”
Bacteriën en schimmels
Naast duurzaamheid is hygiëne een reden om voor alternatieven te kiezen. “Vanuit het oogpunt van hygiëne en infectiepreventie zouden er geen verse bloemen in het ziekenhuis moeten zijn. Bloemenwater is een bron van bacteriën en schimmels. De patiënten verzorgen zelf de bloemen niet en de verpleegkundigen hebben er geen tijd voor”, aldus een oncologieverpleegkundige. “Ik vind het alternatief bijna erger dan de kwaal, en onhygiënisch,” zegt een deskundige infectiepreventie werkzaam in het ziekenhuis.
Warme belangstelling
Een verpleegkundige in de ziekenhuiszorg vindt het van de zotte dat er weer een mogelijkheid tot ‘warme belangstelling tonen aan je medemens’ verkild moet worden. “Voor duurzaamheid zijn toch wel andere dingen te verzinnen. Laat de warme menselijkheid bestaan en stimuleer dat! Het is broodnodig in deze tijd.” Daarnaast wordt het ‘vertutting’ genoemd, en zijn er respondenten die mentale gezondheid aanhalen: “Van verse bloemen worden veel mensen vrolijk(er).”
Daar is deze beleidsadviseur in de ouderenzorg het mee eens: “Welzijn is o zo belangrijk voor onze bewoners/cliënten. Hoe leuk om een bloemetje, een ruikertje, te krijgen. Een plastic huurbloempje is toch zeker geen alternatief! Laten we het leuk houden. En zorgorganisaties kunnen absoluut betere en effectievere maatregelen treffen om duurzamer te werken.”
Wat dan wel
Ook worden er oplossingen geboden: “Misschien een idee om de tuin wild te laten bloeien, geveltuintjes in te richten etc. Zo kunnen mensen ten minste de natuur nog zien. Bloemen zouden ook mooi zijn voor hen, en eventueel uit eigen achtertuin gehaald kunnen worden.” En bloemen kunnen ook duurzaam gekweekt worden. “Als we overgaan op koude-grondteelt, waarom zouden we hier dan niet van mogen genieten. Echte bloemen geven ook meer dan alleen kleur, namelijk geur en feel good-gevoel. Dat werkt mee aan herstel.”
‘Schoenmaker, houd je bij je leest’
Elf mensen zijn het oneens met de stelling, en vinden dat er betere maatregelen getroffen kunnen worden. De antwoorden zijn minder uitgebreid, slechts drie respondenten lichten hun antwoord toe. Het is vergezocht om bloemen te verbieden, zegt een facilitair medewerker in het ziekenhuis: “En dat dan hoog van de toren schreeuwen hoe duurzaam je bezig bent. Misschien eerst eens zorgen dat autogebruik onder eigen medewerkers en leveranciers minder wordt.”
