De aanneemsom binnen populatiebekostiging, waartegen een zorgverlener voor een bepaalde groep patiënten de zorg moet financieren, zal bijvoorbeeld altijd verkeerd zijn, merkt het instituut op. Het idee is dat het verschil in het voordeel uitvalt van de zorgverlener, maar voorstellen voor het opstellen voor zo’n aanneemsom zijn vooral gebaseerd op wat  wenselijk is en niet op wat de werkelijke kosten zijn van de behandelingen.

Het centrum noemt drie methodes om zo’n aanneemsom op te stellen: Op basis van het verleden, vergelijking met andere zorgaanbieders en als percentage van de verzekeringspremie. In al deze gevallen wordt geen rekening gehouden met de werkelijke kosten van de hoogwaardige zorg.

Straf

Verder ziet het instituut problemen voor de financiering van zorg voor patiënten met een grotere zorgbehoefte. Binnen dezelfde discipline heeft de ene patiënt meer nodig dan de andere. Budgetten worden ook aangepast op dit risico, maar dit gaat maar tot een bepaald niveau en het idee van populatiebekostiging is juist om de bekostiging simpel te houden. Als gevolg zullen zorgaanbieders worden gestraft wanneer een hoger aandeel van hun patiënten veel acute ziektes, chronische problemen of andere gezondheidsdrempels hebben.

Niet genoeg bescherming

Ook zouden kwaliteitsindicatoren de individuele patiënt niet genoeg beschermen tegen onderbehandeling. Zorgaanbieders hebben bij populatiebekostiging de stimulans om de kosten laag te houden per patiënt. Wanneer de budgetten te laag worden gehouden, kan een zorgaanbieder alleen voorkomen dat het financieel gestraft wordt door de behandeling goedkoper te maken. Kwaliteitsindicatoren kunnen de populatie als geheel weliswaar beschermen, maar deze indicatoren kunnen niet elke individuele patiënt beschermen.

Keuze voor patiënt

Als laatste argument stelt het instituut dat patiënt zelf geen keuze hebben om deel te nemen aan een nieuw stelsel. Mensen zelf zouden helemaal niet zitten te wachten op een systeem waarin de behandelaar financieel gestraft kan worden voor relatief dure behandelingen en ook een bonus krijgen wanneer er juist weinig wordt uitgegeven aan de behandeling.