Het adequaat en duurzaam helpen
Rapport informatie
- Rapport naam:
- De spil in de wijk
- Sector:
- Ziekenhuis
- Soort:
- Beleid
- Afkomst:
- Integraal Werken in de Wijk
- Auteur:
- de Groen, B. Udo, N. Wieringa, A.
- Aantal paginaâs:
- 27
- Verschijningsdatum:
- 23 november 2018
- Link naar rapport:
- De Spil in de Wijk
- Samenvatting:
Professionals in de wijk vormen een belangrijke schakel tussen het sociaal en medisch domein. Daarom is er in de literatuur- en praktijkstudie onderzocht wat werkt in de samenwerking tussen professionals. In de studie is er met 20 professionals gesproken die een spilfunctie hebben in de wijk. Denk aan casemanagers dementie en wijkverpleegkundigen.
9 tips voor en door professionals
1. Werk proactief in het opzoeken van contact
Van spillen in de wijk wordt verwacht dat ze initiatief nemen om contact te leggen met zorgprofessionals, inwoners en andere relevante partijen. Ook noemen de zorgprofessionals dat het helpt om ruimte te durven nemen om contact te zoeken, samen te werken en verbinding te zoeken.
2. Spreek over werkwijzen en visie
In het belang van de inwoner is het essentieel dat spillen kunnen omgaan met verschillende, soms tegenstrijdige, belangen van zorgverleners. Er wordt onder andere van praktijkondersteuners verwacht dat zij hiermee kunnen omgaan en tot een oplossing komen.
3. Ken elkaar en maak gebruik van elkaars kunde
Als professionals elkaar kennen en zichtbaar zijn, draagt dit bij aan het bouwen van een netwerk in de wijk. Daarnaast is het gezamenlijk afleggen van een huisbezoek, in gesprek gaan met een inwoner of een overdracht een goede manier om kennis te delen en van elkaar te leren, aldus de auteurs.
4. Werk fysiek dicht bij elkaar
Als professionals dicht bij elkaar werken, weten zij elkaar sneller te vinden om zaken af te stemmen, kennis te delen of elkaar te consulteren.
5. Organiseer contactmomenten
Elkaar fysiek spreken is een essentieel onderdeel voor een goede samenwerking. Denk aan netwerkbijeenkomsten of het aansluiten bij (structurele) overleggen.
6. Weet wie betrokken is en wat doet
Voor praktijkondersteuners is duidelijkheid in verantwoordelijkheden en aanspreekpunten een van de belangrijkste voorwaarden voor een goede samenwerking. Uit de interviews met wijkverpleegkundigen en casemanagers dementie blijkt dat er soms onduidelijkheid is op welk moment welke professional aan zet is. Het is aan organisaties en aan professionals om daar duidelijke afspraken over te maken, aldus de auteurs.
7. Spreek af wie de regie heeft in een casus
Meerdere spillen in de wijk betekent nog niet dat de regie rondom zorg en ondersteuning voor de inwoner goed geregeld is. Bij kwetsbare inwoners is de behoefte aan een duidelijke contactpersoon is groot. Het is belangrijk dat inwoners en mantelzorgers weten op wie ze kunnen terugvallen.
8. Terugkoppelen stand van zaken in een casus
Door een terugkoppeling te geven, blijven collega’s aangehaakt, en krijgen ze de mogelijkheid om hun visie te delen en input te geven.
9. Evalueer regelmatig de samenwerking
Maak knelpunten bespreekbaar door structureel te evalueren.
Randvoorwaarden
Om een goede spilfunctie te vervullen vinden de ondervraagde professionals 3 randvoorwaarden essentieel:
- Geef als organisatie de ruimte om de spilfunctie goed uit te voeren en af te wijken van regels of vaste werkwijzen.
- Maak als organisatie onderling afspraken over het delen van cliëntinformatie en leg dit vast.
- Heb samen met ketenpartners oog voor continuïteit en capaciteit in de zorg en ondersteuning voor de inwoner. Faciliteer bij personeelswisselingen het direct leggen van verbindingen tussen professionals.
Praktijkvoorbeeld
De auteurs lichten enkele succesvolle spilvoorbeelden uit. Onder meer de diverse pilots met een POH-jeugd. Huisartsen, ‘POH’ers-jeugd’ en gemeenten lijken veelal positief. Vaak genoemde voordelen: sneller begeleiden, dichtbij huis, het persoonlijke contact en de korte lijnen, minder doorverwijzen en minder stigmatiseren. Het hebben van korte lijnen tussen huisarts en POH zorgt ervoor dat de kennis die de huisarts over de achtergrond van een gezin heeft ook mee wordt genomen in de verdere hulp en ondersteuning. Dit helpt bij een integrale aanpak.
