Zo ken ik een bestuurder die tijdens de nieuwjaarsreceptie stilstaat bij de medewerkers die in het jaar daarvoor zijn overleden. De boodschap is dat mensen de organisatie vormen en dat met hun dood ongewild een stukje van de organisatie verloren is gegaan. Dat klinkt droevig, maar het doet de aanwezigen juist beseffen dat ze ertoe doen.

Nog een voorbeeld. In een ziekenhuis zetten de twee bestuurders iemand die iets heel goeds heeft laten zien onverwachts in het zonnetje. Ze laten daarmee zien dat ze medewerkers die excelleren erkennen en waarderen.

Gedenksteen

Als laatste een voorbeeld van een bestuurder die actief probeert het verleden van de organisatie met de toekomst te verbinden. Zij is daarom naar de gedenksteen gegaan van een vorige bestuurder die ze weliswaar nooit gezien heeft, maar over wie ze veel goeds gehoord heeft. De mensen om haar heen zijn aangenaam verrast; de bestuurder eert zo impliciet ook datgene wat zij in die voorgaande jaren hebben gedaan.

Goed gevoel

Je hoeft geen bestuurder te zijn om dergelijke gebaren te uiten en ze hoeven ook niet zwaarwichtig te zijn. Ook een afdelingsmanager kan laten zien dat het om de mensen gaat door bij aanvang van een vergadering even de afwezigen te noemen. Paradoxaal genoeg geeft deze gewoonte de aanwezigen een goed gevoel. Als zij er niet zouden zijn, zouden ze ook gemist worden.

De kunst is dat gebaar te vinden dat past bij wat je wilt zeggen. En natuurlijk die gebaren weg te laten waar je niet achter staat, want dat zijn loze gebaren geworden.