"Best practice"is niks anders als een verzamelnaam voor "wat we in de loop van de tijd allemaal hebben kunnen bedenken wat mogelijk interessant is", oftewel: 1 grote datavergaarbak waaruit je zelf maar moet destilleren wat relevant lijkt te zijn. Gevolg: enorm veel ruis, overbodige en niet terzake doende data.

'We krijgen te maken met een nieuw soort fouten. Dokters kunnen verkeerde keuzes maken door de adviezen die systemen geven."
Hoe staat dit probleem in verhouding tot argumentatie van artsen die hun"best practice" de voorkeur geven boven die van collegae. Is de medische wetenschap misschien gewoon nog niet zo volmaakt in kennis en gedrag (cultuur) dat we "de techniek" straks de schuld moeten geven?
De techniek is door mensen bedacht en ingericht. De hoeveelheid wearables met enorme hoogwaardige informatie eist straks duidelijkheid van de medische gemeenschap over keuzes in behandeling… richtlijnen die serieus genomen worden en geprotocolleerd van afgeweken kan worden. Laten we ons goed voorbereiden op deze ontwikkelingen!

Tja, zie niet zo goed wat ik met deze uitspraken aan moet. Hoe onderscheid je als arts onbetrouwbare/foute data van juiste data ? Hoe krijg je met name de data die patiënten zelf registeren gestandaardiseerd ? Hoezo voorkomen dat systemen "minder veel schade aanrichten" : is dat bewust zo gesteld of is bedoeld "veel minder schade" ? In beide gevallen nogal tendentieus, omdat je dan moet onderbouwen DAT systemen veel schade genereren. Evaluatie strategieën die vooraf schadelijke implementaties kunnen herkennen, kun je alleen maken voor processen die gecontroleerd verlopen en dat is nou net niet het geval met door patienten zelf geregistreerde data. En daarvan zegt Anne Moens dat zorg-ICT'ers moeten begrijpen dat de zorg nooit volledig gestandaardiseerd zal worden (ik denk niet dat die bestaan ..). Kortom, ik moet er nog eens even over nadenken. Wat ik wel weet is een eenvoudige waarheid : gegevens volgen het proces.