Volgens Van Montfort zouden de zorgverzekeraars in het geval van afrekening op volume van zorg veel actiever worden betrokken bij concrete vraagstukken in de regio, zoals countervailing power in het spel met de zorgverleners, actief betrokken bij vraagstukken als concentratie en spreiding van de eerstelijn en substitutie van zorg. Een meer ‘institutionele rol’ noemt hij dat.

We vroegen het u. En in meerderheid vindt u het een slecht idee: 63 procent is het oneens met de stelling, 37 procent is het eens. Opvallend: op ons Instagram-account Skiprstories is de uitslag 19 procent eens om 81 procent oneens.

Scheelt veel gedoe

Inhoudelijk waren er enkele mooie reacties. “Stand van wetenschap en wetenschap en praktijk zou niet alleen moeten gelden voor behandelingen maar ook voor allerlei ingrepen en interventies in het zorgsysteem”, schrijft een ziekenhuisbestuurder die de stelling onderschrijft. (…) “Samenhang in beleid vergt een duidelijke regie over de wijze waarop zorgverzekeraars acteren en een einde aan de de huidige praktijk waarbij elke verzekeraar eigen beleid kan voeren en de uitvoering daarvan veel bureaucratie vergt. Ook in andere zorgsectoren, gefinancierd op basis van de Jeugdwet of de Wmo is te zien dat versnippering, prijsconcurrentie, zorgmarkten en aanbestedingen niet de oplossing bieden voor de vraagstukken waar we nu en in de toekomst mee te maken hebben.”

Een hoogleraar Bestuur en beleid van de gezondheidszorg is het met diegene eens: “Onderhandelen over prijs is zeker sinds de invoering van de integrale tarieven en het budgetplafond in de bestuurlijke akkoorden al lang een wassen neus. (…) Niet meer onderhandelen over prijs scheelt wel veel gedoe in administratie, zowel voor de ziekenhuizen als de verzekeraars. En die energie en moeite zou inderdaad veel beter gestopt kunnen worden in sturen op regionale samenwerking, inclusief substitutie, samenwerking met het sociaal domein, meer aandacht voor preventie, etc. – de dingen waarvan we allemaal weten dat ze moeten en hoge prioriteit hebben maar waar we niet aan toekomen door het idee dat we nog steeds in een markt leven.”

“Maar ook afrekenen op volume is niet zaligmakend”, schrijft een zakelijk manager uit de ggz. “Zeker in de ggz is op dit moment nodig dat er productie geleverd kan worden naar behandelcapaciteit met 100 procent NZa-tarief vergoeding. Niet zoals nu met zorgplafonds en tarieven die niet of nauwelijks boven de 80 procent uitkomen.”

Prijs weerspiegelt niet de kostprijs

Dan het oneens-kamp. Een controller uit een ziekenhuis is vooral kritisch op de prijsvorming: “Het gaat in onderhandelingen om totaal budget, dit ontstaat door prijs en volume. Helaas weerspiegelt de prijs niet een kostprijs maar is een rekeneenheid geworden om tot budget te komen.”

Een ziekenhuismanager ten slotte vindt het voorstel van Van Montfort niet het juiste om de zorgverzekeraars bij te sturen: “Als je al iets wilt, pak dan eerst het gebrek aan countervailing power bij zorgverzekeraars zelf aan, dan kan je ze ook anders sturen. Nu is het 100 procent financieel (waar ze zich ‘B2B’ niet voor schamen) met veel marketing (B2C) alsof ze zelf Florence Nightingale zijn.”