Volgens Van der Burg werkt zo’n nieuwe aanpak veel beter. Mensen kennen hun huisarts immers al en andersom is dat ook het geval. Daardoor is de klantvriendelijkheid groter. Ook is er minder administratieve rompslomp en kan de zorg sneller worden geleverd. De wethouder stelt dat de bulk van de personen op deze manier kan worden geholpen.
Verschuiving
In de beleidsbrief stelt de VVD’er ook dat de gemeente en hulpbehoevenden zorg te veel als een doel op zich beschouwen en te weinig als een middel om hen te helpen zoveel mogelijk zelf te blijven doen. Er moet wat hem betreft dan ook een verschuiving komen van hulpverlening naar ondersteuning.
Aanspraak is ‘nodig hebben’
“Aanspraak kunnen maken is gelijk gaan staan aan nodig hebben”, aldus Van der Burg. “En dit is niet altijd het geval. Sterker, soms werken zwaardere, individuele voorzieningen averechts op de zelfredzaamheid van mensen. We moeten daarom veel meer van aanspraak naar noodzaak.”
Aanvullende rechten
Als voorbeeld noemde hij dat als de samenleving mensen in staat acht tot hun 67e te werken, ze dan ook pas vanaf die leeftijd automatisch recht moeten hebben op aanvullend openbaar vervoer. Nu heeft iedereen daar vanaf zijn 65e recht op. Van der Burg pleit verder voor een grotere invloed van de gemeente op de zogeheten intramurale zorg. Daarbij valt te denken aan verpleeghuizen en instellingen voor gehandicaptenzorg. (Zorgvisie – Mark van Dorresteijn | Twitter)
Lees ook:
‘Ziekenhuis vijf keer duurder dan huisarts’
Vijfde huisartsen heeft nog solopraktijk
Werklast op de huisartsenpost neemt toe
Zorgvisie magazine
Interesse in meer achtergronden? Word nu abonnee van Zorgvisie.
De wijkverpleegkundige is uitstekend toegerust om te indiceren. Geef de wijkverpleegkundigen een eigen tarief structuur en ze kunnen zelfstandig aan de slag met indiceren waar nodig
prima idee. De eerdere respondenten hebben kennelijk slechte ervaringen met hun huisarts en trekken van daaruit blijkbaar hun conclusie. Het CIZ heeft uitvoerig bewezen niet toegerust te zijn voor een objectieve beoordeling. Ook de gemeenten zijn daartoe niet in staat. Het blijft ook mensenwerk!! Het CIZ doet nu al vaak beroep op de huisarts. Laat die doublures weg en leg de beoordeling zo dicht mogelijk bij de client; dus toch bij de huisarts.
gedeeltelijk, advies
huisarts + gesprek met de client.
(met onafhankelijk persoon bv.)
Dan zal er weer een verschil ontstaan in de toegekende zorg afh van client(niet patient)vriendelijkheid van de huisarts en de slijmigheid of agressie van de client.
En wat als de huiarts daar niet capabel voor is? Hoezo moet je huisarts je kennen en andersom? Wat als de verstandhouding met je huusarts niet optimaal is?
Dan heb je gewoon pech?
En zo is de wethouder van dit lastige dossier af. Al die klagende mensen, bah. Maar wat zal er gebeuren als blijkt dat de professionals wel erg gemakkelijk voorschrijven? Oh, is de wethouder dan al weer weg?