Landelijk gaat het wekelijks bij zo’n 200.000 verstrekkingen mis door leveringsproblemen, ondanks duidelijk afspraken tussen zorgverzekeraars en producenten. Dat is 1 op de 20 verstrekkingen. De zorgverzekeraar wijst, om een bepaalde aandoening te behandelen, één geneesmiddel aan op basis van prijs of onderhandse aanbesteding. Dat geneesmiddel prevaleert dan boven alle andere.
Administratieve lasten
Als het geneesmiddel echter niet op voorraad is, levert dat veel extra werk op voor apothekers. Zo moet er contact worden gelegd met alternatieve leveranciers en dat levert administratieve problemen op. Bovendien maakt dat het declareren een stuk lastiger. Ook voor patiënten levert het problemen op. Zo moeten ze soms langer wachten en wisselen van type geneesmiddel. Om het probleem in kaart te brengen publiceert de SFK wekelijks de ‘monitor preferentiebeleid’ op haar website. (ANP)
Monissen, Wiegel, van Boxtel, enz politici zijn de bestuurders van de zorgverzekeringen. Logisch dat zij de controle over de markt(werking) gunden aan dit kartel van verzekeraars. Farmaceuten moeten afspraken maken met de inkoopcombinaties, dat is marktwerking.
De verzekeraars drijven zo de kosten in de keten op. Puur uit korte termijn eigen gewin. Iets dat we kennen uit de aanverwante bankensector. Jammer dat de overheid willens en wetens een dergelijke crisis in de zorg laat ontstaan. Bonussen maken ziek!