who the hell is die Lijbrink. Doet zilch door als professor, maar een beetje gegoogle geeft alleen reacties op deze zorgvisie site, geen enkele publicatie terug kunnen vinden van deze charlatan. En dan vertellen hoe het zou moeten. Wie stelt het functioneren van deze charlatan aan de orde. Internet is zo lekker anoniem he!.

Oeh wat een tendentieus gemopper. Lees: cijfers uit 2009. we leven 2012. Heel veel veranderd bij de Medisch Specialisten op allerlei vlakken. Ook over de functioneringsgesprekken. Jammer alleen dat de gesprekken vaak worden uitgesteld omdat het na 17.00 uur moet plaatsvinden en de gesprekspartners buiten de specialistengroep dan al naar huis zijn. Als we al de patiënt ongebonden activiteiten moeten laten plaatsvinden tijdens “werktijden” dan blijft er voor patientenzorg weinig tijd meer over. Functioneringsgesprekken zijn zeker een heel actueel item voor MS, alleen de facilitatie ervoor schiet ernstig tekort.

waarom moeten mensen in de zorg wel fun-gesprekken hebben en artsen e/o hooggeschoolde niet??
Het kan helemaal geen kwaad om eens kritisch naar jezelf te kijken hoor!!

het zou wel heel verstandig zijn dat men 1 of 2 keer in de maand samen om de tafel gingen zitten dat is zo gek nog niet dat weet je van elkaar meer en meer je hebt een grote kans dat er minder fouten gemaakt worden tuurlijk is het zo van waar gewerkt wordt kan fouten gemaakt worden.je kan niet alles over een kan scheren.maar het lijkt mij wel zeer verstandig om deze te doen

@Conny.Knappe analyse van de essentie van het probleem

@Victor Daar ligt precies het probleem. Kwetsbaar opstellen terwijl je in je functie zelfverzekerd en kordaat moet optreden. Het kwetsbaar opstellen kan twijfel en onzekerheid teweeg brengen; iets waar onze MS niet op zitten te wachten. Goed kijken naar de vormgeving van deze functioneringsgesprekken is daarom zeker van belang. We hebben het hier over een groep die wellicht wel het nut ervan inzien, maar het vertrouwen ontbreekt. Als onze MS er vertrouwen in krijgen heb ik er alle vertrouwen in dat het voor alle betrokkenen een positieve uitwerking zal hebben.

Als arts in dienstverband heb ik functioneringsgesprekken mee gemaakt die bedoeld waren je éronder ‘de houden, in het bedrijfsleven kan het ook zo werken. En ik heb bij een managementtraining geleerd hoe dat te doen, verbeterpuntjen opgeven en dan uiteindelijk een beoordelingsgesprek waarin het oordeel volgt dat het onder de maat is en hupsakee, daar gaat de lastpak en soms de echt slecht functionerende. Maar het kan ook heel integer gebruikt worden. Maar hoe dat te waarborgen binnen de organisatie. kwaadwillenden met macht kunnen wat dat betreft je ook met een fuge maken en breken en wettelijk afgedekt. Dus als je dit moet ondergaan, zorg voor een goede rechtsbijstandverzekering en lidmaatschap van een vakvereniging (geen fnv maar bijv., voor mij LAD).

@verpleegkundige
Dat was het nu juist, de arts communiceerde niet, zelfs op een verzoek van de patiënt om een gesprek werd niet eens gereageerd.

Kijken naar het eigen functioneren als beroepsbeoefenaar vraagt om een houding van openheid en kwetsbaarheid als het gaat om kritiek- en aandachtspunten kunnen inzien en accepteren om daaruit te leren wat wellicht verbeterd kan worden. Medisch specialisten zijn een bijzondere doelgroep in een speciale sector.Functioneringsgesprekkenmet hen moeten daaraan aangepast worden wat normen en criteria betreft maar mogen niet voorbij gaan aan de essentie en waarde die ze voor hun zelf en de sector waarin ze werkzaam zijn kunnen hebben.Wellicht zal er nog meer geïnvesteerd moeten worden in het bijstellen van de (negatieve) beeldvorming over het gebruik van functioneringsgesprekken en de voordelen die het kan hebben voor de betrokkene zelf.Dan stijgt wellicht de toepassing ervan en worden drempels lager of weggenomen.

klachten – fouten – kritiek – en zelfs de rechter wordt genoemd… Waarom niet communicatie??

Iedereen die klachten heeft over het functioneren van een zorgaanbieder kan daarmee naar een klachtenfunctionaris, een klachtencommissie, een regionaal tuchtcollege of de civiele rechter. Misschien moet iedereen elkaar eens durven aanspreken op bejegening, maar vooral niet vergeten dat er ook al zoiets bestaat als melden van fouten en bijna-fouten, waarvoor ook al gebaande paden zijn. Puur vakinhoudelijke kritiek wordt binnen de maatschappen heus wel geventileerd, maar daar hoeft niet direct ook de verpleging van op de hoogte te worden gehouden.

@ Maurits
Dus een ms hoeft volgens u geen verantwoording af te leggen en te streven naar zo goed mogelijk werk? U bent van mening dat de eigen beoordeling voldoende is? Nou, ik heb specialisten meegemaakt die alle richtlijnen aan hun laars lapten en daarna alles bij elkaar logen om te bewijzen hoe geweldig ze hadden gewerkt. Gelukkig doorzag het Medisch Tuchtcollege de leugens en deelde terechtwijzingen uit. Waarom willen ms niet beoordeeld worden op de kwaliteit van hun werk? Vult u dit zelf maar in……

@ gezondheidszorgprofessional. Een gelijkwaardig gesprek in (volledig) vertrouwen met een collega lijkt mij prima, maar ik ben daar niet gerust op. Zo wordt er voor het IFMS overal informatie verzameld. Wie heeft er allemaal inzicht in deze informatie? Vervolgens praat Rien Meijerink over een rol van het ziekenhuisbestuur. Als dat de toekomst is, dan stel ik voor dat we nu keren. Het is niet het ziekenhuisbestuur die het functioneren van de MS moet beoordelen, maar andersom.

Verontwaardigd ben ik over de reactie van Maurits. Specialisten werken toch in een team? Het kan dramatische gevolgen hebben als er niet goed met elkaar om gegaan wordt. Als een teamlid asociaal gedrag vertoont, dan moet het tegen hem of haar gezegd kunnen worden. Vaak gebeurt het niet op de werkvloer. Een 360 graden intervisiegesprek: deze is ook (vooral) nuttig voor artsen die niet in loondienst zijn.

Als ik als onderdeel van een staf in een ziekenhuis werk(nil) wil ik ook een fu-gesprek, want ook als interimmer moet je weten wat er speelt. Ik ben een goed functionerende medisch specialist, maar het gros denkt alleen maar aan geld verdienen, ik ben 57 jaar, ik heb genoeg ervaring om dat te kunnen concluderen. Een kleine groep met wie ik gewerkt heb functioneerde goed en dacht louter aan mensen beter maken waar het kon, maar er waren ook genoeg die lachend hun schouders ophaalden als ze het verkeerde been amputeerden onder het mom: “Wie werkt maakt fouten.” Schande!

Die evaluatie is voor medisch specialisten in loondienst. Voor de overige medisch specialisten is het ziekenhuis een facilitaire organisatie. Een functioneringsgesprek doet dan geen recht aan de verhoudingen. Wat een kritiek overigens op de medisch specialisten. Jaloers?

nee, natuurlijk nemen die ego’s niet deel aan functioneringsgesprekken, ze mochten eens op hun functioneren worden aangesproken….

Het is gewoon dramavolk. Asociaal en voelen zich meer dan een ander. “Ja, maar wij hebben gestudeerd.” Ja, en? Hans Janmaat was drs. En de standpunten van die man waren stommer dan stom.

Het gedrag van sommige specialisten is bizar. Ik wil heel graag reflectie horen over mezelf en ook geven: als het nodig is per direct en anders met regelmaat. Daar voelt iedereen zich beter bij, ook de patiënt.

Ik zeg: ophoepelen die specialisten, we hebben ze niet nodig. We kunnen het zelf wel. Ik kom op internet veel verder dan die zkkenvullers.

75% van de specialisten functioneert matig, dus dan begrijp je ook wel waarom ze geen fugesprek willen. Maar wel ondertussen graaien en hun vette salaris en dikke auto onder de kont.

Met dergelijke salarissen is het goed om kritisch naar jezelf te kijken. De premiebetalers investeren veel in deze beroepsgroep dus een kijkje over de schouder is erg op zijn plaats.

Begrijpelijk wellicht, maar ook jammer. Het gesprek kun je ook zelf gebruiken voor je eigen ontwikkeling. Waarom altijd zo negatief hier tegenover staan? Zijn onze medisch specialisten dan zo onzeker over zichzelf?

Wat de patiënten maar al te duidelijk merken.

Goed zo, niet aan meedoen, de gezondheidszorg krijgt steeds meer Orwelliaanse trekken op deze manier. Gelukkig is de vanouds aanwezige verzetsgeest nog niet geweken uit de beroepsgroep.

ik kan heel goed in denken waarom de functioneringsgesprekken zo laag zijn. specialisten chirurgen
hebben geen belangstelling bij dat soort gesprekken zijn bang hun baan te verliezen.heel begrijpelijk vanuit de gedachtengang van cirurgen en specialisten.