De Britse econoom E.F. Schumacher publiceerde in 1973 het boek ‘Small is Beautiful’ of de schoonheid van het kleine. Hierin pleit Schumacher voor kleinschalige productie waarin de mensen weer zichtbaar worden in plaats van een positie te hebben in een systeem waarin zij slechts een onderdeel zijn. De analogie met het huidige zorglandschap is fenomenaal.
Gereguleerde marktwerking leidt tot verandering in
Studenten verzetten zich momenteel tegen het ‘rendementsdenken’ in het onderwijs. Het wordt tijd dat ook wij ons in de zorg gaan verzetten tegen dit denken, waarvan het systeem dat de heer Van der Mierden beschrijft het gevolg is. Door het vertrouwen in de relatie tussen de zorgverlener en de zorgvrager te herstellen, zal de kwaliteit en de betaalbaarheid van onze zorg weer verbeteren.
Het is duidelijk dat Rob nog niet begrijpt dat een steeds complexer en ondoorgrondelijker systeem dat gebaseerd is op wantrouwen, nooit het rendement gaat opleveren dat door de bedenkers gewenst is. Ook niet als Bas zich er nog meer in gaat verdiepen.
Bas van de Mierden stelt dat men aardig ingevoerd moet zijn om het zorgstelsel te doorgronden. Direct daarna bevestigt hij onbedoeld zijn stelling door te stellen dat de risicoverevening kwalitatieve inkoop ontkracht. Dat is niet waar want het gaat om een vergoeding vooraf, niet achteraf, waardoor de verzekeraars de voordelen van goede inkoop mogen houden. Ook stelt hij dat de polisduur van 1 jaar goede zorginkoop in de weg zit. Dat is ook onzin, want de dure verzekerden blijven in grote getalen bij hun verzekeraar. Vervolgens bedrijft Bas nog wat negatieve demagogie door te stellen dat individuele behandelingen niet meer mogelijk zijn. Dat is geheel niet waar. Wel proberen zorgverzekeraars de zorg steeds meer passend te maken en te laten aansluiten bij richtlijnen. Dat is in vele gevallen zinnige zorg, dat is soms hinderlijk voor een patiënt een vaak vervelend voor een zorgaanbieder. En juist uit die hoek komt de kritiek. Een beetje meer verdieping zou Bas niet misstaan.