Om te komen tot passende zorg, is het nodig dat we stoppen met niet-passende zorg. Hiervoor zijn wat hordes te nemen: het financiële systeem beloont geen samenwerking, beloont het niet wanneer zorg volledig is en beloont geen terughoudendheid met medische handelingen. Terwijl dit is wat er nodig is, niet alleen voor goede duurzame betaalbare passende zorg, maar ook voor de balans in het zorgveld.
Risicoverevening
Complexe zorgproblemen, die multidisciplinair en/of over een langere tijd zorg verlangen, worden door de risicoverevening onvoldoende gefinancierd, zowel binnen de medisch-specialistische zorg als de geestelijke gezondheidszorg. Dit heeft consequenties voor de inkoopmogelijkheden, voor onderhandelingen over de hoogte van de aanneemsom, voor het inlopen van de hierop volgende ziekenhuisbegroting en voor de onderlinge verdeling hiervan. Het is belangrijk te erkennen dat zorg die daardoor verplaatst wordt wat doet met de rest van het zorgveld.
Metamorfose van huisartsenzorg
Verplaatste zorg landt veelal bewust en onbewust bij huisartsenteams en de overige eerstelijnszorg. De huisartsenzorg heeft een volledige metamorfose ondergaan om substitutie op te vangen met een voortrekkersrol op het gebied van richtlijnontwikkeling en digitalisatie. Daar is het achterliggende probleem van niet op elkaar afgestemde zorgketenfinanciering eerste en tweede lijn alleen niet mee opgelost. Door een gebrek aan transparantie heeft het zelfs gezorgd voor stijgende zorgkosten, doordat dezelfde zorg in zekere mate nu op twee plekken wordt gefinancierd.
Doodlopende weg
Het gevolg is dat er een tekort is aan huisartsen, ondanks een historisch walhalla aan huisartsencapaciteit met 14.000 huisartsen, die gemiddeld 44 uur per week werken, in samenwerking met een steeds verder groeiend team. Het maakt dat huisartsen hun eigen werk – het beoordelen van nieuwe klachten en vervolgen van 95 procent van de klachten die niet worden verwezen – opvangen met een steeds verder groeiend team, totdat iedereen een ander zijn of haar werk doet. Dit is een doodlopende weg.
Belangen transparant uitspreken
We kunnen hiermee stoppen door vierkant achter elkaar te gaan staan bij de definiëring van passende zorg met elementen als samenwerking, netwerkzorg en continuïteit. Het is hierbij belangrijk dat we bij elkaar over de schutting durven te kijken en dat de belangen transparant worden uitgesproken. Uit de medische inhoud van passende zorg kan de organisatie van zorg voortvloeien, waarin de FMS en het NHG recent een belangrijke stap hebben gezet. Daarna, en niet eerder, weten we pas wat de contouren kunnen zijn van een passend op elkaar afgestemd financieringssysteem.
Door Isabel van Hövell-Ullmann, huisarts en LHV-ambassadeur, en Anton Maes, voormalig huisarts, docent praktijkmanagement huisartsenzorg en publicist bij Zorgstelsel.nl
Wat ook hier weer duidelijk wordt is dat het huidige zorgverzekeringsstelsel de olifant in de kamer is. Ik mocht van dichtbij meemaken wat de echte belangen zijn achter het huidige zorgverzekeringsstelsel (*). Maar iedere minister na 1994 weet daar niets van. En geloofde dus in het huidige concurrentiestelsel. Met als gevolg altijd beleid dat paste binnen dit frame. Dus nu ook passende zorg.
Het vereveningsstelsel werd uitgevonden om de concurrentie tussen verzekeraars niet te vervalsen. Want verzekerden konden overstappen. Met als mogelijk gevolg dat men opgescheept raakte met alleen slechte risico’s. Dat moest gecompenseerd worden. Daarvoor is het verefeningsstelsel ingesteld. Maar dit (ingewikkelde) stelsel verklaart slechts 27 procent of zo van de kostenverschillen tussen verzekerden. Dit betekende dat de overige 70 procent voor de verzekeraars bleef. En die verevenen dit nu door een karige inkoop van zorg voor betreffende slechte risico-verzekerden. Pervers natuurlijk, maar zo is het systeem nu eenmaal !
Dit betekent dat ‘passende zorg’ voor hen die dit het meeste nodig hebben een illusie is. Met als gevolg dat de eerste lijn met de gevolgen hiervan wordt geconfronteerd. Met als gevolg het hier terechte commentaar.
Voor mij is er maar één oplossing. Dat is een verzekeringssysteem zonder verevening. Dus één nationale verzekeraar met regionale passende accenten. Voor iedere zorg.
*https://beroepseer.nl/blogs/waarom-ons-zorgverzekeringsstelsel-onnodig-duur-is-ruil-het-in-voor-de-slimheidsolidaire-zorgverzekeraar-3-0/