Artikel bewaren

U heeft een account nodig om artikelen in uw profiel op te slaan

Login of Maak een account aan
Reacties5

Niemand durft nee te zeggen

Onder druk van de publieke opinie vergoedt Menzis toch een experimentele behandeling van clusterhoofdpijn.
Niemand durft nee te zeggen

Andrea (25) heeft neuralgie van Horton, ook wel bekend als clusterhoofdpijn. Deze hoofdpijn treedt op met meerdere aanvallen per etmaal, variërend in duur van vijf minuten tot drie uur. Veelal zijn de aanvallen geclusterd in perioden van weken tot maanden. De pijn wordt door medici getypeerd als een van de hevigste pijnen die mensen doorstaan. ‘Effectieve’ pijnbestrijding en preventieve geneesmiddelen bestaan, maar niet voor alle patiënten of in voldoende mate.

Behandeling in het buitenland

Andrea heeft nu al bijna een jaar lang twee à drie aanvallen per nacht en behandelingen hebben onvoldoende geholpen. Haar zoektocht naar een goede behandeling heeft inmiddels geleid naar een behandeling in het buitenland van 30.000 euro waarvan de effectiviteit nog onduidelijk is. Deze experimentele behandeling maakt geen deel uit van het basispakket en Menzis, haar zorgverzekeraar, weigerde in eerste instantie daarom de behandeling te vergoeden.

Andrea en haar familie begonnen een Facebook-actie met als doel voldoende geld in te zamelen voor de experimentele behandeling. De actie werd opgepikt door de landelijke media en Menzis zag zichzelf daardoor geconfronteerd met een groot PR-risico. Menzis besloot een dag later om de behandeling uit ‘coulance’ toch te vergoeden.

Geld ontbreekt

Als mens gun ik Andrea en anderen elke behandeling, al was het maar vanwege de hoop dat de volgende behandeling wel effectief zal zijn. Maar, ik gun kinderen van vier jaar ook klassen kleiner dan 32 kinderen, en ik gun werklozen werk, en… Daar zit natuurlijk het probleem.

Het geld moet ergens vandaan komen. De collectieve lasten kunnen waarschijnlijk niet verder omhoog en andere publieke diensten zijn ook niet eenvoudig verder te versoberen. Om zorgkosten te beheersen, dient de overheid te bepalen welke zorg vergoed wordt in het basispakket. Zorgverzekeraars zoals Menzis dienen de zorg te toetsen aan de pakketomschrijving. Nieuwe experimentele behandelingen dienen buiten het basispakket (en zorgverzekeraars) om te worden gefinancierd vanuit onderzoeksmiddelen.

Grens overschreden

Doordat Menzis nu zorg dat niet in het basispakket zit uit de basispakketmiddelen vergoedt, wordt een grens overschreden. Vanuit de verzekeraarsrol had Menzis de behandeling moeten weigeren en voor vragen over het basispakket moeten doorverwijzen naar de overheid. Echter, een dergelijke actie had waarschijnlijk tot veel PR-schade geleid. Zeker ook omdat minister Schippers vanuit PR-overwegingen het Nederlandse publiek niet graag uitlegt waarom sommige patiënten hun gewenste behandeling niet krijgen vergoed. Getuige haar omgang met de onvoldoende kosteneffectieve behandelingen voor Pompe- en Fabry-patiënten. Andrea had hierdoor tussen de wal en het schip kunnen belanden en dat zou Menzis worden aangerekend.

Aangrijpend genoeg

Kortom niemand durft nee te zeggen. Daarmee bestaat het basispakket uit alle zorg die de overheid heeft beschreven en alle andere zorg, mits het verhaal op de Facebook-pagina voldoende aangrijpend is om de landelijke pers te halen.

 

Door: Xander Koolman, Programmaleider Zorg, Talma-instituut, Vrije Universiteit en Associate partner, SiRM

5 REACTIES

  1. Koolman maakt een interessante vergelijking tussen de collectief gefinancierde zorg en bijvoorbeeld het basisonderwijs. Hoe komt het dat basisscholen wel in staat zijn de impopulaire beslissing te nemen om meer dan 32 vier-jarigen in een klas te zetten?
    Koolman stelt dat Menzis de experimentele Belgische behandeling tegen de clusterhoofdpijnen van Andrea ‘uit basispakketmiddelen vergoedt’. Uit het bericht van Menzis van 16 augustus maakt ik op dat Menzis de Belgische behandeling van Andrea uit eigen middelen vergoedt (http://www.menzis.nl/web/Artikel/Nieuws/StandpuntExperimenteleBehandelingClusterhoofdpijn.htm).

  2. Lees alle reacties
  3. In het artikel ‘Niemand durft nee te zeggen’ geeft Xander Koolman het dilemma
    scherp aan waar zorgverzekaars voor staan. Beschermen van de reputatie en goede naam als verzekaar leidt kennelijk tot beslissingen om over te gaan tot vergoeding van een behandeling buiten het basispakket. De mediadruk is effectief geweest voor de beslissing tot bekostiging van de behandeling. In de zomerluwte kan met dank aan de media het overeengekomen vergoedingenpakket van een afgesloten verzekering kennelijk uitgerekt worden.

  4. Het komt in de Telegraaf, het is bij Knevel en vd Brink, het komt op Radio 1, wat kun je dan als Menzis nog beter doen dan vergoeden; HET IS DE ALLERBESTE RECLAME.
    Ik had voor mijn vrouw een ontzettend sterk verhaal (een must) voor onderleggers in bed voor plas. VERGEET HET MAAR.
    Laat dat maar aan van Boxtel over. 20.000 stoma patienten telt veel en veel harder door en duurt langer dan een patient met cluster hoofdpijn. Dat heeft van Boxtel in de politiek geleerd (in de politiek kom je alleen maar als je doortrapt bent, vandaar)

Geef uw reactie

Om te kunnen reageren moet u ingelogd zijn. Heeft u nog geen account, maak dan hieronder een account aan. Lees ook de spelregels.