Anne-Mei The legt in een interview met de Volkskrant haarfijn en overtuigend uit dat de benadering van dementie beter een sociale kan zijn dan een medische. Ze concludeert dat de sociale benadering het best aansluit bij de Wmo. “Maar het geld dat ermee bespaard wordt, komt niet bij de gemeenten terecht, maar, via lagere kosten, bij de verpleeghuizen (Wlz)." Het ‘domeinoverstijgende’ moet beter geregeld worden, verzucht ze.

Zorgvergelijkers hebben een nuttige rol in het stelsel. Net als bij andere markten waar de producten complex zijn, bieden ze een hulpmiddel. Je klikt wat parameters in en de vergelijker hoest de beste deals voor je op. Zomaar gratis en voor niets.

“Netflix” heeft een hele sector totaal veranderd. Dat is mogelijk geworden door moderne technieken, maar de transformatie van de sector gaat veel verder dan technologie alleen. Er is een sociale verandering gaande, Naar analogie van Netflix wil ik hier een serie starten over innovaties die ons kunnen helpen een dergelijke omslag in de zorg te realiseren. 

Structurele onderbezetting, hoge werkdruk en onvoldoende investeringen in preventie zorgen voor uitval op grote schaal. En dat kost bakken met geld. Elise Merlijn, bestuurder bij FNV vraagt vriendelijk doch dringend het roer om te gooien.

De huidige maatschappelijke uitdagingen – eenzaamheid, armoede, vergrijzing, wachtlijsten, gezondheidsverschillen – zijn niet op te lossen binnen de kaders van zorg en welzijn zoals we die nu kennen. Ze vragen om een beweging van ‘zorgen voor’ naar ‘samen leven met’. Durven bestuurders ruimte te maken?

Nog steeds worden patiënten in Nederland onaangenaam verrast door onverwachte zorgkosten. Uit recent onderzoek dat wij gedaan hebben blijkt dat veel mensen bij niet-gecontracteerde zorg pas achteraf ontdekken dat ze (een deel van) de kosten zelf moeten betalen. Vaak gaat het om honderden euro’s. Dat is niet alleen frustrerend, het tast ook het vertrouwen aan in de zorg en het stelsel waarin die is georganiseerd.

Werkopdrachten in de zorg zijn voor uitzonderlijke situaties, maar helaas komen uitzonderlijke situaties steeds frequenter voor. Dit legt een onhoudbare druk op de werk-privébalans van zorgprofessionals, stelt verpleegkundige Margret Kortooms-Visser.

Eén ding is zeker: passende zorg is geen bubbelbad vol goede bedoelingen. Het is een ijskoude duik in ongemakkelijke keuzes. Geen comfort, wél noodzaak. Tijd om dit modieuze begrip zijn aaibaarheid af te nemen. Want zeg eens eerlijk: wat is passende zorg nog waard, als niemand durft te schrappen?