De vraag is natuurlijk: kan de zorg die snelheid aan? Kan de sector een acceptabel niveau van kwaliteit blijven garanderen in een dermate snel veranderende omgeving? U leest het al tussen de regels door: ik heb mijn twijfels. Allereerst om redenen die niet zorgspecifiek zijn. Deze hebben te maken met inherente onbetrouwbaarheid van informatiesystemen. In normale mensentaal: die gadgets rammelen aan alle kanten. Keer op keer komen ontwikkelaars er achteraf achter dat hun mooie spullen te misbruiken zijn, informatie lekken of gewoon rekenfoutjes maken. Als gevolg van programmeerfouten. En die zijn weer het gevolg van werken onder tijdsdruk. Er is weinig tot geen tijd voor quality assurance, als men die al voorzien had.

Locken van computers

De technologiesector laat veiligheid over aan de gebruikers van de apparatuur. En dat is een slecht idee, wijst de praktijk uit. Zelf heb ik ervaren, genietend van de geboorte van mijn dochter, dat verpleegkundigen het moeilijk vinden een computer te vergrendelen als zij er klaar mee zijn. Mij, professioneel hacker, lieten ze in een ruimte achter met toegang tot het ZIS! Gelukkig had ik wel wat beters te doen. Dit voorval staat niet op zichzelf, zo las ik toevallig vandaag op Twitter.

Ik ben ervan overtuigd dat dit vaker voorkomt. Waardoor? Doordat het locken van computers in elke organisatie een zwak punt is. Is het de zorgverleners kwalijk te nemen? Nee, we zijn gewoon allemaal mensen. Moet je dan aan ons mensen toevertrouwen dat we onveilige technologie veilig zullen gebruiken? Ik denk het niet.

Mensenwerk

Maar hoe moet het dan wel? Simpel: technologie moet gewoon veilig zijn. Maar het is een gegeven dat er foutjes gemaakt worden in het maken van die technologie. Waarom? Omdat het mensenwerk is. Technologieproviders kunnen desondanks echt veel meer doen dan nu het geval is. Ik wil bijvoorbeeld geen ziekenhuisapparatuur meer zien die bestuurd wordt vanaf een computer met een stokoude Windows-versie. Dat betekent quality assurance in het ontwikkelproces, óók als er sprake is van tijdsdruk. En zorgen voor onderhoud en bijwerken van geleverde systemen, óók na ingebruikname.

Ook de zorgsector zelf kan meer doen. Welke technologie kiezen we? Op basis van welke kwaliteitstoetsen? Houdt iedereen in de organisatie zich daaraan? De voorbeelden dat apparatuur aan netwerken verbonden werd zonder op voorhand de ict-afdeling daarbij te betrekken, zullen voor velen bekend zijn. En ook dat is niet zorgspecifiek, maar ik verwacht toch een bovengemiddeld kwaliteitsdenken in de zorg.

Haastige spoed

Kortom: hoezeer ik ook een gadgetfreak ben, ik adviseer éérst fundamentele kwaliteitsaspecten op orde te brengen en pas dan een tandje sneller te innoveren. Haastige spoed is zelden goed.