De sociale benadering van dementie bespaart kosten in de Zorgverzekeringswet (Zvw) en leidt tot meer kwaliteit van leven. Maar de zoektocht naar structurele bekostiging in het stelsel van Zvw, Wlz en Wmo verloopt moeizaam. VGZ-bestuursvoorzitter Marjo Vissers wil helpen bij de zoektocht naar een aparte betaaltitel.
De voordelen van de sociale benadering
Marjo Visser wil helpen, maar reageert niet op het voorstel van Van Woensel: helemaal binnen de Zvw financieren? Dat lijkt de beste weg als je ook de criteria volgt die Visser noemt: het mag niet (nog) meer bureaucratie opleveren. Dus in plaats van moeten gaan shoppen bij verschillende financiers gewoon 1 betaaltitel onder de Zvw. Dus de bestuurder van VGZ kan het zich makkelijk maken door haar zoektocht naar een betaaltitel in eigen huis op te lossen.
Het voorstel van Van Woensel om de uitdagingen in de financiering binnen de Zvw op te lossen is een optie, die inderdaad ‘eenvoudiger’ is dan een oplossing zoeken ‘over de schotten’. De moeite waard om te verkennen. Ben nieuwsgierig hoe Hans Buijing denkt dat de bestuurder van VGZ dit eenvoudig in eigen huis op kan lossen. Naar mijn ervaring is ook een route binnen de Zvw voor middelen/ diensten die daaruit niet betaald mogen worden, behoorlijk complex. Voor ieder probleem is een oplossing, maar eenvoudig: nee…..
Het probleem is de definitie van wat zorg is in de aanspraak Zvw. Door die telkens te versmallen – waar verzekeraars en hun bestuurders sterk voor lobbyen – vallen elementen zoals preventie en bijvoorbeeld dementiezorg buiten de scope. En dan gaat het vervolgens over waar “het voordeel” valt. Je zou toch verwachten dat als de voordelen van de aanpak zo sterk aantoonbaar zijn, een bestuurder vaneen zorgverzekeraar zich er voor hard maakt om het binnen de Zvw op te lossen. En zelf na te denken over welke eisen de inkoop stelt (ze kunnen namelijk heel veel kwijt in die contracten die ze opstellen) en de beschreven inzet gewoon vergoeden in de contractering. Door daar het gesprek over aan te gaan met de zorgaanbieder (moeten de verzekeraar daar wel capaciteit op vrij maken en het contracteerproces verbeteren) en als opslag/toeslag op de reguliere prestaties zetten en dus bovenop de integrale tarieven (of gewoon eens kijken welke prestaties in de wijkverpleging door de NZA allemaal zijn benoemd en van een tarief voorzien). Kortom: waar een wil is een weg. Anders blijft er allen retoriek over.