Artikel bewaren

U heeft een account nodig om artikelen in uw profiel op te slaan

Login of Maak een account aan
Reacties0

‘Hulpverlening gehandicapten draait niet om cliënt’

Bert Bukman
Ondersteuningsplannen in de gehandicaptenzorg stellen soms het systeem centraal in plaats van de cliënt. Dat blijkt uit promotieonderzoek aan de Universiteit Maastricht.
Istock 636511088
636511088

Een ondersteuningsplan beschrijft de wensen, behoeften en mogelijkheden van een cliënt en de daarbij horende doelen en afspraken. Het opstellen van zo’n plan is verplicht, met als doel dat de zorg persoonsgerichter wordt.

In de praktijk blijkt dit lang niet altijd zo te werken. Om te beginnen lopen cliënten tegen een aantal obstakels aan, zegt onderzoeker Marjolein Herps. Zij werkt bij kenniscentrum Vilans en verdedigde haar proefschrift op 26 oktober. ‘Zo worden de doelen die in de plannen zijn vastgelegd lang niet altijd gehaald. In de praktijk worden ondersteuningsplannen niet altijd in goede samenspraak met de cliënt gemaakt. Ook is er niet altijd een consistentie tussen ondersteuningsbehoefte, doelen en afspraken.’

Geen toegang

Opvallend was verder dat ruim tweederde van de deelnemende cliënten aan het onderzoek niet direct toegang had tot het eigen plan. ‘Het stond vaak op de computers van begeleiders en cliënten kregen geen begrijpelijke kopie. Eén cliënt zei bijvoorbeeld: ‘De woorden zullen wel goed zijn, maar ik begrijp alles niet.’ Terwijl aan het onderzoek toch de meest vaardige cliënten hebben meegedaan.’

Externe partijen

Eisen van externe partijen aan de ondersteuningsplannen zijn bovendien een onderdeel van het probleem, zo blijkt uit het promotieonderzoek. Marjolein Herps: ‘Het zorgkantoor, de Inspectie en het Kwaliteitskader VGN hebben allemaal invloed op het ondersteuningsplan, omdat het voor hen een instrument is voor informatie. Zo kunnen ze keuzes maken voor het toekennen van budget.’

Deze eisen die deze instanties stellen, kunnen vervolgens teveel prioriteit krijgen, wat ten koste kan gaan van de kwaliteit van het ondersteuningsplan. ‘Opvallend is dus dat het juist de eisen zijn die aan ondersteuningsplannen gesteld worden, die het persoonsgerichte werken in de weg staan. Ze zijn teveel gericht op uniformeren, terwijl persoonsgerichte zorg om flexibiliteit vraagt,’ aldus Marjolein Herps.

 

Geef uw reactie

Om te kunnen reageren moet u ingelogd zijn. Heeft u nog geen account, maak dan hieronder een account aan. Lees ook de spelregels.