De IGZ zit nu zelf in de hoek waar de klappen vallen. Een van haar taken is suicidepreventie. Bijzonder pijnlijk is dat binnen 2 maanden tijd 2 suicidegevallen direct gerelateerd zijn aan optreden van het IGZ. Op 30 juli 2013 schreef Mark van Dorrestein in Zorgvisie ‘IGZ gaat meer op reputatie zorgaanbieders letten’ n.a.v. het onderzoek door de Erasmus Universiteit en het Verwey-Jonkers Instituut van het openbaarmakingsbeleid van het IGZ. Na de mooie belofte lijkt het IGZ dat rapport onder in de la te hebben gelegd. Zorggoeroe en Obamacare architect Don Berwick lijkt ook tegen IGZ dovemansoren te hebben gesproken met zijn pleidooi dat voor een duurzame kwaliteitsverbetering het leren van fouten en niet het afstraffen daarvan moet staan. Hoog tijd voor een echte kwaliteitsupgrade van de cultuur binnen het IGZ.

Het lijkt mij goed als IGZ zijn eigen fouten eens gaat publiceren. Het zal een dik bok worden.

Maar natuurlijk IGZ doet er maar een schep bovenop,als het erom gaat om het straatje maar weer eens schoon te vegen, dan schuw je zelfs het totale gebrek aan piëteit niet.Stervende mensen in acute nood kunnen niet geholpen worden, het bureaucratische circus moet doorgang vinden ook als iemand stikt in eigen bloed of gewurgd wordt door een tumor.De regeltjes zijn dan ineens belangrijk, je moet toch ergens je gezicht mee redden en in dit geval, dan maar ten koste van de weduwe van de patiënt en die van de arts die je met alle trammelant uit het leven hebt gejaagd.Bij IGZ werken niet op gang kunnen komende machines die niets met klachten doen, ook al zijn die gegrond, zonder gevoel voor nuances en familieleden.En datzelfde gebrek aan gevoel speelt dan nu weer een rol.De arts is al uit het leven gejaagd en nu even vertellen, dat zijn familie met een kort geding kan verhinderen dat alles nog méér openbaar wordt maakt, dat geeft precies weer waar IGZ voor staat.Machteloosheid, gebrek aan inzicht/empathie kortom een waardeloos en zelfs gevaarlijk instrument in de gezondheidszorg.

Het zal mij benieuwen hoe de IGZ zich hier uit probeert te redden. De organisatie die weet dat er jaarlijks 2000 overlijden ten gevolge van vermijdbare fouten en daarvan nog geen 5% weet op te sporen. Diezelfde organisatie die het aantal sterfgevallen door vermijdbare ondanks intensief beleid niet wist te beïnvloeden. Laat die organisatie een huisarts bestraffen die uit menselijkheid het overlijden van een ernstig lijdende en reeds stervende man bespoedigde en daarbij geen tijd zag voor een bureaucratisch circus.
Ik zou niet weten hoe het IGZ zich hieruit zou kunnen redden. Wat ik wel weet is dat stervende mensen in (acute) nood de komende jaren niet meer op goede menselijke zorg van hun huisarts kunnen rekenen. Dergelijk gedrag van de IGZ is daarmee funest voor de zorg.