De afgelopen maanden was ik betrokken bij de gesprekken over een nieuw éénjarig hoofdlijnenakkoord. We begonnen die gesprekken met heel veel ambities. Maar gaandeweg werd duidelijk dat we de grootste ambities misschien beter konden bewaren voor een volgend meerjarig hoofdlijnenakkoord en dat we het eenjarige akkoord beter eenvoudig konden houden. Zo hebben we het uiteindelijk ook gedaan.
Maar daarmee zijn die ambities natuurlijk niet weg, integendeel! En laat ik een van die ambitieuze onderwerpen nog maar eens naar boven halen: zijn we in staat om met elkaar een radicale vermindering van registratie- en rapportagedruk af te spreken?
Als je dit punt agendeert krijg je meestal de respons dat het uiteraard een nobel streven is en dat we uiteraard af moeten van niet-nuttige en niet-noodzakelijke registraties en rapportages. Ik voorspel u: dat wordt dus niks. Het doet me altijd denken aan hoe ik als minister van financiën botte normen over de gewenste afname van het financieringstekort moest verdedigen
