Artikel bewaren

U heeft een account nodig om artikelen in uw profiel op te slaan

Login of Maak een account aan
Reacties0

Column: Samen tegen de ‘pyjamadagen’

Jacqueline Joppe
Terwijl we nog aan het bijkomen zijn van de eerste coronagolf en we wederom de vakantieplanning met moeite hebben rondgekregen, denk ik aan de komende maanden.
Jacqueline Joppe
Jacqueline Joppe, bestuurder Zorggroep Elde Maasduinen. Foto: Stijn Rademaker
Van nature ben ik positief ingesteld, maar ik maak me nu zorgen. Het is mijn taak om na te denken welke scenario’s kunnen opdoemen als het coronavirus zich op dit tempo blijft verspreiden Terwijl de situatie in ons werkgebied opnieuw als ‘zorgelijk’ wordt bestempeld, ervaren we de gevolgen van de eerste golf ook nog steeds; medewerkers die getroffen zijn door het coronavirus starten vaak een langdurig hersteltraject. Maar ook veel ‘gezonde’ medewerkers dragen de mentale gevolgen of de angst voor herhaling met zich mee.
Daarnaast zit de ‘r’ weer in de maand. De verkoudheden en griep doen weer hun intrede. Zorgmedewerkers melden zich niet bij elk kuchje of elke snotneus ziek. “Paracetamol erin en gaan” is/was de mentaliteit. Deze winter kan dat niet, want deze klachten kunnen ook duiden op corona. Er is nog te weinig testcapaciteit en ook sneltesten ontbreken nog, waardoor medewerkers al snel vier dagen afwezig zijn. Dit gebeurt altijd onverwachts en komt nooit uit. En dat geldt niet voor één, maar voor veel medewerkers die de komende maanden een verkoudheid oplopen. Terwijl ik dit overdenk, moet ik terugdenken aan de ‘pyjamadagen’ die begin deze eeuw ter sprake kwamen vanwege het chronische personeelstekort in de zorg. Ik hoop niet dat het zover gaat komen, maar zijn wij of voelen wij ons als zorgprofessionals er volledig verantwoordelijk voor om dit te voorkomen?
‘Gelukkig’ mogen zorgmedewerkers zonder klachten die in quarantaine zijn aan de slag als er echt sprake is van discontinuïteit. Uiteraard verpakt in alle mogelijke persoonlijke beschermingsmaterialen. Maar is dat eigenlijk wel zo gelukkig? Is kiezen tussen deze twee kwaden wel de oplossing? Is er dan echt geen alternatief voor schipperen met veiligheid?

Overal zien en horen we de slogan van de overheid voorbijkomen: samen tegen corona. Toch lijken we als zorgorganisaties in dit probleem alleen te staan. Terwijl heel Nederland na thuiskomst uit een ‘oranje gebied’ tien dagen in thuisquarantaine moet, mag of moet een zorgmedewerker zonder klachten – in overleg – incidenteel wel aan het werk. Zelfs met deze maatregelen zijn roosters bijna niet meer rond te krijgen ook doordat het testen te lang duurt. Ik vind dat we ook hierin veel meer mogen kijken naar welke rol bijvoorbeeld familie of andere mantelzorgers kunnen spelen in het opvangen van zorg. Het meer als iets van ons samen zien. Wat kunnen zij betekenen? En op welke vlakken is de zorg de noodzakelijke aanvulling hierop? De hulp van familie of andere mantelzorgers is niet langer een luxe, maar steeds meer een noodzaak. Samen tegen de pyjamadag. Maar het allerbelangrijkste blijft natuurlijk ons als samenleving te houden aan gedrag en hygiëne en bij klachten nooit op bezoek te gaan in het verpleeghuis.

Geef uw reactie

Om te kunnen reageren moet u ingelogd zijn. Heeft u nog geen account, maak dan hieronder een account aan. Lees ook de spelregels.