Volgens Rademacher is het enorme bedrag ontstaan door een samenloop van twee declaratiesystemen.
Dbc uit 2010
‘De patiënte kwam op de polikliniek in 2010, toen is er een eenvoudige dbc geopend voor het verwijderen van oorsmeer. In 2012 kwam ze weer voor dezelfde ingreep. Die is als vervolg-dbc aan de dbc uit 2010 gekoppeld. De arts heeft toen een ook een verrichting opgevoerd bij de behandeling. Daardoor is de rekening zo hoog uitgevallen, maar dat merkten we pas lang nadat de dbc was afgesloten.’ Rademacher erkent dat de rekening exorbitant hoog was. De patiënte krijgt een gecorrigeerde nota toegestuurd en het ziekenhuis zal haar excuses aanbieden.
Nieuwe DOT-declaraties
Sinds 2012 factureren ziekenhuizen in DOT. Ze sturen gegevens over de ingreep naar DBC-Onderhoud. Daar worden de gegevens omgevormd tot zorgproduct met bijbehorende prijs. In het dbc-systeem, dat tot 2011 gold, deelden ziekenhuizen en artsen hun behandelingen zelf in. Vroeger was het minder belangrijk om verrichtingen te registeren, zegt Rademacher. ‘Als je nu je verrichtingen niet registreert, kan dat ten onrechte leiden tot een eenvoudiger zorgproduct waar het ziekenhuis minder voor krijgt betaald. Maar dat merk je pas veel later, als de patiënt uit behandeling is.’ Daarom heeft het bestuur van ZorgSaam voordat DOT in 2012 in ging, de medisch specialisten opgedragen om zoveel mogelijk ingrepen te registreren.
DBC-Onderhoud
DBC-Onderhoud laat weten dat het eigenlijk heel simpel is. Woordvoerder Merit Boersma: ‘Wij adviseren eenvoudige behandelingen te registeren als ‘licht ambulant product’. Als je daar ook nog een verrichting bij registreert, leidt dat tot een te zwaar zorgproduct.’ Boersma vertelt in de praktijk te merken dat artsen nog erg aan het zoeken zijn naar de beste manier om hun behandelingen te coderen.
De heer Rademacher lijkt, technisch gesproken, gelijk te hebben.
Het is conform instructies van DBC Onderhoud om een DBC uit 2010 te vervolgen middels een vervolg DBC als het om de zelfde zorgvraag gaat. Overigens is het te hopen dat de heer Rademacher de medisch specialisten opgedragen heeft om hun ingrepen zoveel mogelijk te registreren, in het artikel staat het ongelukkig anders geformuleerd.
En het is te hopen dat mevrouw Boersma verkeerd geciteerd is, want zij zou toch moeten weten dat het sinds 2012 juist niet de bedoeling is (en niet mogelijk is) om het (eind)product te registreren, maar juist de diagnose en verrichtingen van de specialist geregistreerd moeten worden, waarna het systeem van DBC Onderhoud (de Grouper) er een product van maakt. Dus als de medisch specialisten netjes hun verrichtingen hebben geregistreerd, en er komt in dit geval een product uitrollen van 1066,73 euro, dan lijkt er toch sprake van een systeemfout.
Nu pas blijkt dat er ergens iets is misgegaan: een dbc uit 2010 is gekoppeld aan een uit 2012, raar. In de GGZ mag je geen dbc’s aan elkaar koppelen en alleen registreren binnen de dbc. Na 1 jaar kan en mag een dbc niet geheropend worden. Vreemd dat het in de peperdure somatische zorg allemaal wel kan wat in de goedkopere ggz (veel lager uurtarief) niet kan. Nu maar hopen dat de patient laat blijken wat het nu gaat kosten.
Artsen hoeven helemaal niet te zoeken naar hun manier van declareren, mijnheer Boersma. Men kan zien wat een dbc oplevert en je kan op de vingers natellen dat een dbc met 15 min tijd niet meer dan 1/4x 160= 40 hoeft te kosten aan doktersgeld. Waarschijnlijk levert een dbc ‘licht ambulant product’ de dokter al veel meer op.
Sinds wanneer worden medische behandelingen door administratie kantoren verricht? Stop nu eens met deze vorm van vergoeden-graaien. Gewoon de opleiding tot arts voor een vast aantal studie jaren vergoeden, zodat de A.I.O. niet al direct met torenhoge schulden wordt opgezadeld, en betaal ze daarna in loondienst. Zo houd je zorg betaalbaar.
Sinds wanneer worden medische behandelingen door administratie kantoren verricht? Stop nu eens met deze vorm van vergoeden-graaien. Gewoon de opleiding tot arts voor een vast aantal studie jaren vergoeden, zodat de A.I.O. niet al direct met torenhoge schulden wordt opgezadeld, en betaal ze daarna in loondienst. Zo houd je zorg betaalbaar.