Volgens de twee oud-bewindslieden zijn eigen betalingen in veel andere Europese landen veel meer ingeburgerd dan in Nederland. Op het moment betalen Nederlanders een eigen risico van 165 euro per jaar als ze een beroep doen op de gezondheidszorg. Bezoeken aan de huisarts en bijvoorbeeld verloskundige zijn daarvan uitgezonderd. De bedoeling van de regeling is dat mensen door de eigen betalingen kostenbewust worden en minder snel naar de dokter stappen. Maar diverse onderzoeken wijzen uit dat de meeste Nederlanders helemaal niet in de gaten hebben dat een bezoek aan het ziekenhuis, fysiotherapeut of apotheker extra geld kost, laat staan dat ze zich laten afschrikken door de kosten.
Remmend effect
De twee oud-ministers verwachten dat ‘forse’ en ‘aanzienlijke’ eigen betalingen wel een remmend effect zullen hebben. Ze noemen geen concrete bedragen, maar verwijzen naar berekeningen van het Centraal Planbureau, die uitgaan van 775 euro per verzekerde per jaar.
Eigen betalingen
Eigen betalingen zijn volgens de oud-bewindslieden nodig om de gezondheidszorg voor de toekomst betaalbaar te houden. Wel moeten de lagere inkomens worden ontzien, bepleiten ze. Een nadeel van een inkomensafhankelijk stelsel van eigen betalingen is dat het veel administratieve rompslomp met zich meebrengt. Het tweetal vindt daarom dat de regeling door de Belastingdienst moet worden uitgevoerd. Die kan dan meteen de chronisch zieken en mensen met een lager inkomen fiscaal compenseren.
Wenselijkheid dure behandelingen
De auteurs schrijven verder dat een volgend kabinet zich moet buigen over de wenselijkheid van dure medische behandelingen voor de groep zeer oude patiënten. Die behandelingen kosten vele tienduizenden euro’s per geval en leiden naar hun mening tot “een zeer beperkte verlenging van het leven”. En de twee oud-politici vragen zich bovendien af of die verlenging een acceptabele kwaliteit van leven oplevert voor de betrokken patiënt zelf. (Zorgvisie – Mark van Dorresteijn / Twitter)
Lees ook:
Zorgpremie maandelijks bijna tien euro duurder
‘Zorgkosten circa 130 a 140 miljard euro in 2025’
Zorgvisie magazine
Interesse in meer achtergronden? Word nu abonnee van Zorgvisie.
Het (verhogen van het) eigen risico heeft 2 nadelen:
– de al genoemde administratieve last;
– uitstel/afstel van zorg door mensen die het eigen risico niet kunnen (willen) betalen. Met als gevolg hogere zorgkosten achteraf, doordat mensen veel te lang met hun kwaal blijven rondlopen. Bewustzijn kweken over zorgkosten klinkt mooi, maar dit is wel een gevaarlijk en duur neveneffect.
Ik ben meer voor het verder uitdunnen van het basispakket. In Nederland wordt heel veel zorg vergoed, en vaak zonder dat goede effectiviteitsstudies van behandelingen voorhanden zijn. Daar mag wel strenger naar gekeken worden.
juist het tegengestelde,door de zorg laagdrempelig te maken, creeer je de ingang van preventie en vroege opsporing, en daarmee voorkoming van hoge specialistische (ziekenhuis)behandelingskosten, en verbetering van een afglijdende volksgezondheid.
Het is onze eigen schuld dat de zorg zo duur is Dit komt door de verstrekking via de WMO daar moet is goed naar gekeken worden Als ik een nieuwe auto nodig heb moet ik hem zelf betalen heb ik een handicap en een aangepaste auto nodig wordt deze verstrekt en dat geld voor meerdere dingen ik moet zelf een fiets kopen heb ik een aangepaste fiets nodig wordt deze verstrekt door de WMO en wat dacht je van al die scootmobielen. Hou me te goede ik ben blij dat ik gezond ben en alles zelf moet aanschaffen maar laat de geandicapte mens alleen voor de aanpassing betalen en de basis zelf betalen
Schaf al die collectieviteiten maar af, want dat is een eerste besparing.
Er is een groep die niet naar de huisarts gaat omdat de huisarts zich er geen raad mee weet: de stomadrager. Zij bestellen materiaal dat niet als geneesmiddelen wordt gezien en dus bij de eerste bestelling in januari je direct het volledige eigen risico moet betalen. Dus premie 150 euro en eigen risico 165 euro is samen 315 euro. En ik ken er mensen van die maar 913 euro per maand inkomsten hebben. Dat kunnen ze dus niet betalen, maar het advies van de gemeente is: ga maar een lening aan bij de gemeentelijke krediet bank. En wat is het alternatief? Boterhamzakje op je buik tapen?
Hoe durven deze heren, die in onze maatschappij gehoord worden (ertoe doen), op zo’n onbehoorlijke wijze het kostenbewustzijn van de patient aan de orde te stellen om een hogere bijdrage van hen te verlangen.Zeer dringend verzoek ik deze heren eerst de transparantie van het hele financiële systeem, waarbij zorgverlener en verzekeraar factureren en afrekenen zodanig te professionaliseren dat de patient inzicht krijgt in het kostenplaatje van zijn zorgbehoefte.Het principe is: wie betaalt bepaalt. Of dat nu een rijke patient is die 100% betaalt of een onvermogende patient , waar de gemeenschap voor betaalt.Als die professionaliteit bereikt is en daarmede ook inzicht is verkregen in de kosten, die oneigenlijk zijn in het huidige systeem, dan wordt de eigen bijdrage heel simpel gerelateerd aan de inkomenspositie van de patient.
in essentie komt het er op neer dat mensen meer moeten betalen voor de zorg die ze nodig hebben, om de zorg betaalbaar te houden voor mensen die ze (nog) niet nodig hebben. daarmee ligt de bijl aan de wortel van ons zorgverzekeringstelsel.
nog eventjes en dan willen de heren uitmaken hoe lang ik nog mag leven.
Zo”n inkomen als beide heren is eenieder niet gegeven.
Zij gunnen zichzelf daardoor langer leven.
De heren zitten er falikant naast met het remmende effect. Als er al geremd wordt, dan worden de kosten alleen maar hoger. Bovendien wat is het remmende effect als je een hartklepoperatie moet ondergaan?
Ten aanzien van dure zorg voor ouderen hebben ze wel een punt. Maar al te vaak resulteert het medisch handelen dan in een periode van uitgerekt lijden in plaats van genezen of verlichten.
Uiteindelijk door preventie en vroeg signalering kun je veel kosten besparen. Ik ben er dus tegen dat je meer moet gaan betalen. Laten we meer gaan onderzoeken en zorgen dat ziekten al vroegtijdig opgespoort kunnen worden zodat een vaak langdurige behandeling kan worden uitgesloten.