‘Het hoeft uiteraard geen probleem te zijn als hrm’ers geen specifieke hrm-opleiding hebben gevolgd’, schrijven de auteurs Michaël Munnich en Jeroen Driessen in hun rapport met de titel De HRM’er komt zo bij u. ‘Het vergroten van hrm-kennis is immers eenvoudiger te realiseren dan het vergroten van betrokkenheid.’
Betrokkenheid
Over betrokkenheid blijken de personeelsmanagers van zorginstellingen in hoge mate te beschikken. Uit het onderzoek blijkt dat de personeelsfunctionaris gemiddeld 16 jaar in de sector blijft werken. De respondenten zeggen dat dit een bewuste keuze is vanwege de ‘menselijke factor’ in de zorg en vanwege de grote betrokkenheid bij de patiënt of cliënt.
Respondenten
De onderzoekers hebben bij 53 verschillende zorginstellingen interviews afgenomen en groepsgesprekken gevoerd. In totaal hebben 148 respondenten alle vragen volledig beantwoord. (Zorgvisie – Wouter van den Elsen / Twitter)
Lees meer:
Bestel het rapport “De HRM’er komt zo bij u”
vraag het gratis boek aan: De HRM-er komt zo bij u
Anonieme aangifte zorgpersoneel mogelijk onder nummer
HRM-professionals willen digitaal personeelsdossier
Betrokkenheid is heel belangrijk, maar vakkennis kun je niet onderschatten. Van hoeveel toegevoegde waar is een HRM-er die van instrumenten en menselijk gedrag op de werkvloer niet meer weet dan een manager zelf kan verzinnen o.b.v. gevoel/intiuitie/ervaring?
@ Aldert, het gaat om HRM-ers niet om managers.
@ Astrid, ik ben het helemaal met je eens. Een HRM-er werkt voor de belangen van de organisatie en de medewerkers. Die werken op hun beurt weer voor de client. Dat zijn heel verschillende rollen.
Als HR in de zorg een strategische positie wil verwerven dan doen ze er verstandig aan hun eigen vak op waarde te schatten en zich te bekwamen / bekwaam personeel aan te nemen. De arbeidsmarkt zal daarin zeker geen belemmering vormen!
we zijn enorm bezig met de kwaliteit van zorg, indicatoren, opleidingseisen, nascholing enz. opmerkelijk dat in de groep managers die significante invloed heeft op het zorgproces en de kwaliteit ervan 90% geen passende opleiding heeft. Gelden voor managers hele andere eisen c.q. beloningssystemen dan voor de daadwerkelijke zorgverleners? Bizar.
Lees ik dat nou goed dat de personeelsfunctionaris bewust kiest voor de zorgsector vanwege de grote betrokkenheid bij client / patient? Kunnen ze zich dan – als ze toch nog opgeleid moeten worden – niet beter laten omscholen tot zorgverlener? Dat is nog meer betrokkenheid bij de client lijkt me.