Patiënten die persoonsgerichte zorg ontvangen verblijven 30 tot 50 procent minder lang in het ziekenhuis. Dat zei Inger Ekman, directeur van het Instituut voor persoonsgerichte zorg in Göthenburg, op een congres in april in diezelfde stad.
Over de naam van het Instituut
40% goedkoper? Dat zijn nog eens besparingen, gezien dat het pathologieverloop en de patiënttevredenheid er kennelijk ook nog eens op vooruit gaan! En zelfs al zou het maar 15% zijn, is het nog de moeite waard om te kijken wat men in Gotenburg (= Nederlandse spelling) nu precies anders doet.
Helaas wordt dat me niet helemaal duidelijk uit het artikel. Uitgaande van dat het project/onderzoek in de cure is opgezet, kan 20 minuten voor het eerste consult inderdaad langer dan normaal zijn, maar wat doet men dan precies anders of extra?
Een ander punt is hoe je bepaalt of zorgaanbieders persoonsgericht werken of niet. Het controleren daarvan (dus het implementeren van nieuwe structuur- en procesindicatoren) of het meten van de resultaten middels meting van pathologieverloop en patiënttevredenheid? De logica gebiedt dat als persoonsgericht werken beter is, meting van die twee automatisch betere scores oplevert.
Het belang van deze overweging is dat het op zijn minst handig is als iedereen in de zorg één gemeenschappelijk hoofdprincipe heeft. Als dat voor de ene zorgaanbieder ‘persoonsgericht werken’ heet en voor de andere ‘uitkomstgericht werken’ (cure: uitkomst = pathologieverloop + patiënttevredenheid), dan is de kans op verwarring reëel. Gezien dan de bijna unaniem gemaakte politieke keuzes lijkt ‘uitkomstgericht werken’ toch de betere keuze. Zie voor meer informatie https://gezondezorg.org/uitkomstfinanciering .
Vanaf nu afspreken: persoon centraal?