‘De tijd van omzetgroei bij de ziekenhuizen is voorbij’, zegt bestuursvoorzitter Pier Eringa van Gelre ziekenhuizen (Apeldoorn, Zutphen). ‘Zorgbestuurders moeten wennen aan minder productie, terwijl tegelijkertijd de zorgverzekeraars en banken vragen om een hoger rendement.’
Dat betekent dat ziekenhuizen voor een
Het probleem is dat er teveel geld is in ziekenhuizen en daarom is de efficiëntie zo laag. Als bedrijfskundige en werkzaam geweest in het bedrijfsleven was ik verbaasd te horen dat de duurste productie capaciteit (naast salarissen) de OK’s zijn. Die staan 3 dagen per week (het weekend begint in ziekenhuizen op vrijdag) vrijwel stil; alleen eentje is operationeel voor acute zaken!. Waarom worden die OK’s ook niet s’avonds, s’nachts en in het weekend gebruikt? In de 98 ziekenhuizen in NL is er dus een gigantische overcapaciteit! Deze constatering wordt nog belangrijker in het kader van de huidige personeelstekorten; die los je er ook mee op!
Dit is één voorbeeld en aangezien ik recentelijk enkele dagen in het ziekenhuis door heb moeten brengen vielen me nog veel meer inefficiënties en vreemde regeltjes op. De onderliggende verklaring voor deze vreemde regeltjes waren de bekende uitzonderingen die bijvoorbeeld de veiligheid zouden moeten verhogen. Dat deze veelheid van regeltjes de werkdruk, de motivatie de efficiency en ook de veiligheid negatief beïnvloeden vindt blijkbaar niemand een probleem.
Kortom naast onnodige werkdruk let niemand “op de kleintjes”; ofwel er is te weinig focus op efficiëntie door teveel regeltjes voor uitzondering situaties en ……..teveel geld!
Het is werkelijk om moedeloos van te worden.Na een juichend fusie traject ( Haga, lange land ziekenhuis en het Reinier de graaf ziekenhuis) heeft het inmiddels zo’n 4,5 miljoen aan advocaten gekost om de boel weer te ontvlechten. bij de fusie van het Bronovo , het anthoniushove en het West-einde ziekenhuis stond het bij voorbaat vast dat het Bronovo zou verdwijnen. Dat weerhield de bestuurders er niet van nog eens een kleine 40 miljoen in het Bronovo te investeren. Nu moet het west-eind ziekenhuis dat op een onmogelijke plaats ligt in het volstrekt ontoegankelijke deel van Den Haag in de komende 6 jaar voor zo’n kleine 426 miljoen worden vernieuwbouwd. in het licht van de door Pier Eringa geschetste financiering problemen ,een kracht toer die gedoemd is te mislukken. het Haga heeft wijselijk de level 1 status aan het HMC gelaten, in de wetenschap dat acute multi-trauma financiering geen vetpot is.Voor deze status ( minder dan een patiënt per dag)
wordt een behandelcentrum opgetuigd dat voor de planbare zorg het effect heeft van een gaarkeuken in een drie sterren restaurant. dat knelt des te meer omdat zoals in een reactie al werd verwoord de machine kamers( lees OK’s ) 16 uur per dag leeg staan.De Sagrada familia aan het West-Einde noemde Aad de Groot CEO van DSW de verniewbouwplannen van het HMC al.
Waarom geen kleiner acuut trauma centrum? een kankercentrum en een Netwerkziekenhuis voor tweedelijns planbare zorg en huisartsen ondersteuning. veel goedkoper, overzichtelijker, en vooral patiënt vriendelijker.nu al loopt de bedden capaciteit van het West-einde vast omdat de patiënten niet naar huis of naar een VTT instelling kunnen. gebruik wat je hebt zou ik zeggen en laat die 200 bedden in het Bronovo niet nodeloos leeg staan. Het waarachtig is geen rocket science om dat wat er staat te benutten in plaats van peperdure voorzieningen te treffen op een plaats die zich daar al decennia niet voor leent.
et vriendelijke groet,
jan Sluimers
Pier Eringa is 1 van vele puinruimers die de komende jaren bij veel algemene ziekenhuizen hun opwachting zullen maken en de boel reorganiseren. De moeilijke contractering voor 2023 is een aankondiging van wat we de komende jaren kunnen verwachten, ook met puinruimers aan de top.
Nog niet zo lang geleden sloten zorgverzekeraars en ziekenhuizen al voor het eind van het jaar contracten én daarna gingen ze 1 á 2 jaar onderhandelen over de uiteindelijke prijs van de DBC’s en het omzetplafond vaststellen was zeer fluïde. Klopte het aan het end financieel niet helemaal dan namen de ziekenhuizen het verlies wel omdat ze wisten dat ze wel gered werden door de zorgverzekeraars en VWS als het in de soep liep. Maar sinds het failliet gaan van het Slotervaartziekenhuis eind 2018 weten zeker de algemene ziekenhuizen, 98 stuks in Nederland, dat ze niet meer gered gaan worden en dat heeft de verhoudingen compleet verandert. Tel daar nog de corona epidemie bij, het groeien van het aantal ZZP artsen en verpleegkundigen, veel ziekte-uitval, een torenhoge inflatie en dure CAO onderhandelingen en je hebt een perfecte storm tijdens de onderhandelingen.
Oh ja, het Integraal Zorgakkoord heeft ook niet meegeholpen. Maar ja de keus was óf tekenen óf er komen forse bezuinigingen.
De 8 Universitaire Medische Centra in Nederland is een iets ander verhaal, dit zijn systeemziekenhuizen die net zoals systeembanken te belangrijk zijn om om te mogen vallen en zullen altijd geholpen worden door de zorgverzekeraars en VWS als ze het moeilijk hebben.