wat ze altijd gedaan hebben, deze mensen ten koste van alles op alles voorrang te geven./
Opvoeding dat zorg niet ten koste van alles maar gegeven mag worden en de zorgverleners spelen hierbij een rol!
Maw—ze hebben een verkeerde indicatiestelling niet het ziekenhuuis maar het POLITIEBURO

Jan C, dat lijkt me toch een hele andere discussie of niet?

Als iemand agressief kan zijn, zal het letsel meestal niet levensbedreigend zijn. In dat geval kan iemand mijns inziens het ziekenhuis uit gezet worden. Bij een bedreigde ABCDE kun je natuurlijk als verpleegkundige de zorg niet wijgeren (zie vpk beroepscode)
Groetjes,
Wytse

Natuurlijk moeten er maatregelen tegen agressie genomen worden en moet personeel geschoold worden. Dat gebeurt overigens ook. Maar denken dat je er uit bent door patiënten en cliënten zorg te weigeren getuigt van een dermate kortzichtigheid, dat ik me begin af te vragen hoe geschikt mevrouw Schippers voor haar ambt als minister is …… Deze mensen leven niet geïsoleerd in een kooi, maar lopen met hun agressie en frustratie vrij in de samenleving rond, met alle gevolgen van dien.
We staan toch wel met ons beide benen op de grond, tóch!

Agressie hoort niet.
Minister Schippers gebruikt nu als dwangmiddel het weigeren van zorg om agressie te voorkomen. Die agressie is overigens maar een heel klein percentage.
Kan de minister mij ook een dwangmiddel aanbieden voor iets wat vele vele malen vaker en intensiever voorkomt: namelijk de agressie die patienten en familieleden hebben als toegezegde en BETAALDE ZORG in zorg- en verpleegtehuizen slecht of niet geleverd wordt.
Nog erger uit een verderfelijke AFHANKELIJKHEID durven patienten en familie daar vaak niet eens over te praten

@ Jessica,
Minister Schippers gaat primair over de cure. De ziekenhuizen, fysiotherapie, huisarts enzo. Daar is het heel begrijpelijk dat mensen direct kunnen grijpen naar het middel van het staken van zorg indien de cliënt agressief word. Waar jij het over hebt is de care, de langdurige zorg voor mensen met chronische problematiek. Daar is een kleine doelgroep van ernstig gehandicapten die ook agressie vertoont. Daar is agressie onderdeel van de manier van communiceren bij gebrek aan andere middelen. Een aanname dat dit te doorbreken zou zijn door aangifte bij de politie is per definitie onjuist. MAAR, accepteren dat iemand agressief gedraagt richting personeel is ook een flinke stap te ver. Het personeel zou goed geschoold moeten worden in moeilijk verstaanbaar gedrag. Zou zeer goed moeten weten hoe en wat op gebied van herkennen en erkennen van signalen. Zou moeten werken aan het uitbreiden van de middelen om te communiceren met de cliënten. Laat onverlet dat agressie niet een gewenste vorm van communicatie is en zoveel mogelijk bestreden moet worden.
Met vriendelijke groet,
Pim van der Most
MostCare
(gespecialiseerd in moeilijk verstaanbaar gedrag)

Dit vind ik nou typisch een mening van iemand die buiten te beroepspraktijk staat.
In veel gevallen van agressie hebben zorgverleners te maken met cliënten met dusdanig laag ontwikkelingsniveau, dat zij wettelijk vertegenwoordigd worden door een familielid of voogd. Bovendien is een uiting van agressie in de meeste gevallen een hulpvraag. Welliswaar op een zeer onhandige manier, vraagt een cliënt hiermee om veiligheid en duidelijkheid. Dit is vaak onderdeel van een proces van vertrouwen opbouwen dat ruw verstoord zou worden als er aangifte gedaan zou worden.
Uiteraard is het een feit dat de meeste zorgverlers het welzijn van hun cliënt voor hun eigen welzijn laat gaan.Dit is ook een gegeven waar grote zorginstellingen graag gebruik van maken door middel van onzorgvuldig afgewogen bezuinigingsplannen, waarmee hun werknemers in onverantwoorde situaties terechtkomen.Leer deze werknemers ‘nee’zeggen tegen hun werkgever. ‘Nee, deze verantwoordelijkheid neem ik niet, want deze gaat ten koste van mijzelf’

Dit vind ik nou typisch een mening van iemand die buiten te beroepspraktijk staat.
In veel gevallen van agressie hebben zorgverleners te maken met cliënten met dusdanig laag ontwikkelingsniveau, dat zij wettelijk vertegenwoordigd worden door een familielid of voogd. Bovendien is een uiting van agressie in de meeste gevallen een hulpvraag. Welliswaar op een zeer onhandige manier, vraagt een cliënt hiermee om veiligheid en duidelijkheid. Dit is vaak onderdeel van een proces van vertrouwen opbouwen dat ruw verstoord zou worden als er aangifte gedaan zou worden.
Uiteraard is het een feit dat de meeste zorgverlers het welzijn van hun cliënt voor hun eigen welzijn laat gaan.Dit is ook een gegeven waar grote zorginstellingen graag gebruik van maken door middel van onzorgvuldig afgewogen bezuinigingsplannen, waarmee hun werknemers in onverantwoorde situaties terechtkomen.Leer deze werknemers ‘nee’zeggen tegen hun werkgever. ‘Nee, deze verantwoordelijkheid neem ik niet, want deze gaat ten koste van mijzelf’

Is dat nu nieuw? In eerste instantie moet een zorgverlener ook altijd zijn eigen veiligheid inschatten. Bij twijfel…