Kleine stappen, geduld hebben

Het spreekwoord luidt: ‘Keulen en Aken zijn niet op één dag gebouwd’. Ook in Het Parkhuis verandert niet alles tegelijk en zijn ideeën vaak pas op wat langere termijn haalbaar. Dat wil niet zeggen dat je moet wachten! Eerste kleine stappen in de goede richting zijn belangrijk om het gevoel te krijgen (en te houden) dat het de goede kant op gaat. Als dat succesvol blijkt, komt er ruimte voor meer. Als meer mensen ontdekken dat het leuker wordt, worden ze ook enthousiast. En dan blijken er steeds meer stappen te kunnen volgen.

Belang van enthousiaste trekkers

Iemand moet het voortouw nemen; als iedereen op iedereen wacht, gebeurt er niets. Alleen het initiatief nemen is soms niet aantrekkelijk. Samen kun je elkaar enthousiast houden en kom je vaak op meer ideeën en creatieve invallen dan alleen. Het realiseren van verbeteringen kost energie en doorzettingsvermogen. Wij zien medewerkers die echt de wil hebben om een project tot een succes te maken, die zich er persoonlijk verantwoordelijk voor voelen en niet opgeven bij tegenslag of weerstand. Dat zijn degenen die succesvol zullen zijn.

Stimulerende leeromgeving op de werkplek

In elke trainingsgroep zitten medewerkers die actief aan de slag willen. De leidinggevenden op de werkvloer (afdelingshoofden en teamleiders) maken of breken dit voorzichtige initiatief. Een aantal leidinggevenden is zeer betrokken en ziet de meerwaarde van dit project om de eigen afdeling op een hoger niveau te tillen. Zij bereiden hun medewerkers actief voor op de training, organiseren een goede nazorg en starten verbeterprojecten op teamniveau. Hier zie je medewerkers stappen zetten in hun persoonlijke ontwikkeling, wordt de cultuur opener en starten verbeterprojecten.

Niet alles kan, maar doel wel vasthouden

Er is een verschil tussen het doel en de weg ernaar toe. Het vergt soms een nieuwe blik, als de manier waarop je dacht iets voor elkaar te krijgen niet lukt, bijvoorbeeld omdat het technisch niet kan of er geen geld voor is. Dan moet je opnieuw nadenken en een andere weg vinden.

Van ‘ja, maar…’ naar ‘ja, dus…’

Er zijn altijd tig redenen denkbaar waarom het goede idee dat jij hebt toch niet lukt. En soms kloppen die ook nog. Als je daar steeds naar blijft kijken, kom je nooit ergens toe. Je zegt dan tegen jezelf: ‘Wel een erg leuk idee, maar…’. Terwijl er toch ook best redenen zijn waarom het wél zou kunnen lukken. Alleen zie je die vaak niet. Zeg dus tegen jezelf: Een erg leuk idee, en dus…’. Dat zal niet altijd goed uitpakken, maar in veel gevallen wel. En het is zonde als die goede ideeën alleen maar in het hoofd blijven zitten.