Artikel bewaren

U heeft een account nodig om artikelen in uw profiel op te slaan

Login of Maak een account aan
Reacties0

‘Zorgverlener moet vragen naar zelfbeschadiging’

Zorgverleners moeten eerder en duidelijker vragen of cliënten zichzelf beschadigen. Dat is een van de aanbevelingen die promovenda Nienke Kool doet op basis van haar promotie vandaag aan de VU over zelfbeschadiging.
‘Zorgverlener moet vragen naar zelfbeschadiging’
Foto: ANP Photo Les

Kool werkt bij Palier, een ggz-instelling voor forensische en intensieve zorg dat onderdeel is van de Parnassia Groep. Tijdens haar werk ziet ze veel zelf aangebrachte verwondingen bij haar cliënten. Deze mensen lijden doorgaans aan een combinatie van psychotische klachten, persoonlijkheidsstoornissen en post-traumatische problematiek. ‘Zelfbeschadiging wordt niet altijd geregistreerd, dus harde cijfers over hoe vaak het voorkomt heb ik niet. Op basis van internationaal onderzoek over dit onderwerp ga ik ervan uit dat het bij 33 procent van de psychiatrische patiënten voorkomt.’

Hoewel het dus veelvuldig voorkomt, weten hulpverleners vaak niet hoe ze met zelfbeschadiging moeten omgaan. ‘Het is ingewikkelde problematiek omdat er altijd meer speelt dan de zelfbeschadiging alleen. Cliënten geven vaak aan dat het hun enige manier is om te kunnen blijven functioneren. Er ligt altijd een diepere oorzaak aan ten grondslag.’

Negatieve houding

Het onderzoek van Kool toont aan dat patiënten die zichzelf verwonden regelmatig een negatieve houding van hulpverleners ervaren, waardoor zij zich afgewezen en gekleineerd voelen. Hulpverleners blijken te twijfelen over hun kennis en kunde in de zorg voor zelfbeschadigende patiënten, zij voelen zich onbekwaam en incompetent. Het gevolg is dat er geen goede professionele relatie ontstaat tussen patiënt en hulpverlener en er geen goede zorg wordt geleverd.

Scholing

De oplossing zit hem volgens Kool in betere scholing. Zij ontwikkelde samen met Hogeschool Inholland en de Landelijke Stichting Zelfbeschadiging een trainingsprogramma gericht op verbetering van de communicatie met patiënten over zelfbeschadigend gedrag, en ontdekte dat dit leidt tot een positievere houding van hulpverleners. ‘Het trainingsprogramma heeft twee belangrijke pijlers: enerzijds dat hulpverleners moeten begrijpen dat intense en ondraaglijke gevoelens een grote rol spelen bij patiënten die zichzelf beschadigen. Anderzijds dat hulpverleners ook hun eigen gevoelens en gedachten over zelfbeschadiging moeten begrijpen en hoe dit hun reactie op de patiënt beïnvloedt.’

Boosheid

Bij veel intakegesprekken wordt standaard gevraagd of een cliënt wel eens over zelfdoding heeft nagedacht. ‘Ik stel voor dat we de vraag naar zelfbeschadiging voortaan ook standaard gaan stellen. Door gebruik te maken van de kennis van ervaringsdeskundigen kunnen we dan samen met de cliënt kijken wat de onderliggende oorzaak is van de zelfbeschadiging en op zoek gaan naar andere manieren waarop mensen hun verdriet en boosheid kunnen uiten.’

Geef uw reactie

Om te kunnen reageren moet u ingelogd zijn. Heeft u nog geen account, maak dan hieronder een account aan. Lees ook de spelregels.