Het grote aantal medicatiestoppers is volgens de onderzoekers deels te wijten aan het aandeel ‘zo-nodig-medicatie’, waar mensen in stabiele fases mee stoppen. Daarnaast spelen therapietrouw, medicatievoorraad en communicatieproblemen tussen patiënt en zorgverleners een rol.

Resultaten

Bij ontslag gebruikten 1077 patiënten medicijnen. Na drie maanden waren 752 patiënten (69,8 procent) met tenminste één middel gestopt. Van de 1029 patiënten met psychiatrische medicatie slikte 47,2 procent deze na ontslag niet meer; de helft van hen had middelen tegen angst of kalmerende middelen gebruikt, en een kwart had chronisch antipsychotica gebruikt. Van de 774 patiënten met somatische medicatie was na ontslag de helft met minimaal één middel gestopt. Vaak stopten zij met chronische medicatie, meer dan een kwart bijvoorbeeld met cardiovasculaire middelen. Het risico op medicatiestop was significant hoger bij patiënten die ‘zo nodig’ medicatie gebruikten en lager bij patiënten met een depressie of angststoornis. Bijna de helft van de patiënten gebruikte na ontslag een nieuw medicijn.

Onderzoek

Voor het onderzoek werden 1324 patiënten bestudeerd die van 2006-2009 uit vier instellingen waren ontslagen na een opname van minimaal een week. De helft was man, de gemiddelde leeftijd 44,8 jaar. De onderzoekers informeerden bij de instellingsapotheken en zorgverzekeraar Achmea over het medicatiegebruik vóór en tijdens opname en drie maanden na ontslag.