Hoofdlijnenakkoord
Tweede Kamerleden Arie Slob, Pia Dijkstra, Renske Leijten en Hanke Bruins Slot vroegen naar de stand van zaken rondom het opgezegde hoofdlijnenakkoord voor de ggz . Schippers zei daar op: ‘Ik heb me nu eerst geconcentreerd op het repareren van de schade aan het hoofdlijnenakkoord die is veroorzaakt doordat de wet niet is doorgegaan. De doelstellingen van betere kwaliteit en betaalbaarheid zag ik daardoor namelijk in het geding komen.’
Opgezegd
Volgens Schippers is het akkoord opgezegd doordat GGz Nederland een petitie had ondertekend tegen aanpassing van artikel 13. Ggz Nederland laat weten dat dit niet waar is en dus berust op een misverstand. Ggz Nederland heeft samen met andere partijen in de ggz een brief gestuurd naar de Eerste Kamer waarin zij hun bezwaren en zorgen over artikel 13 hebben geuit. Het wetsvoorstel omtrent de wijziging van artikel 13 haalde het niet in de Eerste Kamer. Eind januari liepen de bestuurlijk overleggen van de sector met VWS vast. Omdat het akkoord niet meer bestaat, zouden ook de bezuinigingen van 330 miljoen euro weer op tafel liggen.
Kwaliteit en transparantie
De oppositie dringt aan op snelle hervatting van de gesprekken omdat de hoofdlijnenakkoorden tenslotte als basis worden gezien voor de uitvoering van de zorgplannen. Slob: ‘Wat is de minister van plan te doen om zo snel mogelijk weer goede afspraken te kunnen maken’.
Volgens Schippers is het in de ggz essentieel dat de achterblijvers op kwaliteitsgebied de voorlopers moeten volgen. Over het opzeggen van het akkoord, zegt Schippers: ‘In het hoofdlijnenakkoord waren er dingen die heel sterk stokten, bijvoorbeeld de kwaliteitsagenda maar ook, heel belangrijk, de transparantieagenda. We moeten met elkaar goed bekijken hoe we afspraken kunnen maken waarbij iedereen levert wat hij dan ook op tafel legt. Dat is niet goed gegaan.’
Ggz
Schippers schuift de schuld naar de ggz-partijen: ‘Een belangrijke maatregel van twee van de drie partners werd door de derde partner opgezegd. Dan moet kijken in welke vorm je weer verdergaat.’ Schippers laat zich niet uit over een tijdspad, ze is nog niet zover. Ze zegt pas weer verder te willen als ze partners kan vinden die samen met haar willen werken aan een goede toekomst voor de patiënten in de ggz.
Schippers externaliseert voordurend problemen. Het is de minister die de randvoorwaarden van het akkoord negeert, en als de GGZ dan aangeeft dat er niet aan voldaan is, ‘zeggen ze het akkoord op’. Tja, met onwillige honden is het kwaad hazen vangen.