Rechtsongelijkheid bij de toewijzing van Wmo-voorzieningen zal leiden tot een toename van het aantal bezwaarschriften en rechtszaken. De Haagse wethouder Karsten Klein (welzijn, CDA) maakt zich grote zorgen. Dat zegt hij vandaag op de site van vakblad Binnenlands Bestuur.
Het aantal bezwaarschriften en rechtszaken neemt
Gelijke behandeling is ziek.
En wij worden meegenomen.
Gemeente gaat de wtcg enz geld krijgen en moeten wel publiceren hoe en wat ze gaan doen per 01-01-2015 maar zeggen en doen zijn twee verschillende als ambassadeur zal ik het scherp in de gaten houden.
En dan nog med gegevens om die taak uit te voeren zonder hersens zullen ze er naar kijken en ook nog geen juiste kasten nu kan iedere gemeente ambtenaar zijn neus er aan af vegen.
Ik ben van mening dat het niet bij de gemeente thuis hoort.
Ongelijke behandeling zorg pgb blijft en pgb huishoudelijke hulp gaat naar cak.
Er zullen veel rechtzaken volgen.cpb onderzoek van 25april 2012 zegt dat gemeente meer med gegevens vraagt als nodig is dat is zeker waar. Dit is met zijn alle een walgelijke vertoning
We moeten zelfredzaam zijn maar ze jatten alles af en beslissen over ons .Belangen organisatie die trekkingsrecht goed vindt maar wij niet de.betutteling .en ongelijke behandeling.
Van rijn weet dat hij dingen door wil voeren die geen recht doen aan de wet.
Die rechtsongelijkheid betreft ook uw lichamelijke integriteit! Persoonlijke(lijfelijke)verzorging uit professionele handen halen, dat laten we toch niet gebeuren? Teken de petitie ‘WIE wast U straks?’ op http://www.wiewastustraks.petities.nl voor het behoud van ons huidige fundamentele recht op professionele zorg!
Mega bezuinigingen doorvoeren betekent pijn en uiteraard zal dat verzet oproepen. Wanneer U iets afgenomen gaat worden, waar u vandaag gewoon recht op heeft..
Hoe die pijn zo eerlijk mogelijk te verdelen, daar zal menig Wmo ambtenaar van wakker liggen.
Eerst rechtsongelijkheid. Dan komt iemand op het briljante idee landelijke protocollen te ontwikkelen (BIO protocollen 1995). Daarna vindt iemand het tijd voor professionalisering (Robuuste RIO’s op bovengemeentelijk niveau, 1998?). Dan komt iemand tot de conclusie dat het alleen kan door het landelijke te organiseren (CIZ, ca. 2001?) en dan……… wordt het tijd om het allemaal nog eens opnieuw te organiseren. De geschiedenis herhaalt zich.