De waarnemer gaat erop toezien dat afspraken die Sensire eerder met Van Rijn maakte worden nagekomen. Ook kan hij kwesties signaleren en agenderen bij de verantwoordelijke partijen en informatie verzamelen om herhaling in de toekomst te voorkomen, aldus de bewindslieden.
Ontslag
Asscher en Van Rijn reageren op vragen uit de Kamer die zich zorgen maakt over het gesteggel over het ontslag van 1100 werknemers van Thuiszorgorganisatie Sensire. Volgens vakbond Abvakabo FNV zou Sensire het ontslag al eerder hebben bedacht en met gemeenten hebben afgekaart de medewerkers na ontslag te laten terugkeren in een goedkopere constructie als alfahulp.
Toekomst
Berichtgeving daarover zorgden volgens Asscher en Van Rijn weliswaar voor ‘nadere inkleuring’ maar leverde geen nieuwe feiten voor de beoordeling van de ontslagaanvragen. Eveneens op verzoek van de Kamer liet Asscher nogmaals bekijken of het UWV wel terecht de ontslagvergunning heeft verleend. De reconstructie zorgde niet voor nieuwe inzichten: het UWV volgde de regels en verleende de ontslagvergunning om bedrijfseconomische redenen en het ontbreken van toekomstperspectief.
Protest
De thuiszorgmedewerkers houden zaterdag een demonstratie en manifestatie voor het hoofdkantoor van Sensire in Varsseveld. Daarbij zijn onder anderen Ton Heerts (FNV-voorzitter), en SP-leider Emile Roemer aanwezig.
Dit is toch achterkamertjes werk van de hoogste categorie, de overheid speelt alsof ze verbolgen zijn. Echter in werkelijkheid komt deze bezuiniging 1 op 1 uit Den Haag. En dat dit het gevolg zou zijn was op voorhand reeds bekend.
Als deze deal tussen de gemeenten in de Achterhoek en Sensire in stand blijft – en gezien de reacties van het Kabinet lijkt het daar op – dan zal het een signaal voor alle gemeenten zijn dat medewerkers in de thuiszorg rechteloos zijn als je weigert om tijdig afspraken met de thuiszorg-organisatie te maken, waarna je die zelfde medewerkers daarna veel goedkoper met minder rechten als alfahulpen kunt inhuren.
De perversie van de marktwerking in de zorg – waar het alleen nog maar gaat om zo laag mogelijke uitgaven en al lang niet meer om de kwaliteit van de zorg of de kwaliteit van de arbeid – wordt hier dan weer eens in volle omvang duidelijk.
Met dank aan de rechtervleugel van de PvdA die nooit tegen marktwerking in de zorg was en deze massale vernietinging van goede banen nu ook vanzelfsprekend vindt. De prijs van de macht wordt niet door de bewindslieden en Kamerleden betaald, maar door mensen die hard werken en nu hun baan verliezen. Niet omdat hun werk verdwijnt, maar omdat de rekenmeesters niet behoorlijk voor dat werk willen betalen.