Bart Kiers schrijft zowel over cure als care. Zijn aandachtsvelden zijn de ziekenhuizen, medisch specialisten, wijkverpleging en ouderenzorg.
Een goede financiering ontbreekt voor het verplaatsen van ziekenhuiszorg buiten de muren van het ziekenhuis. Ook soepele digitale uitwisseling van gegevens en congruent gedrag van zorgverzekeraars vormen belangrijke voorwaarden voor de juiste zorg op de juiste plek (JZOJP), zegt Marcel Daniëls, voorzitter van de Federatie Medisch Specialisten.
FMS-voorzitter Marcel Daniëls wil dat zorgverzekeraars meer souplesse tonen bij de beoordeling van initiatieven voor de juiste zorg op de juiste plek. Foto: Suzanne van de Kerk
Orthopeden, neurologen en anesthesiologen van het Maastricht UMC+ zien in de Stadspoli patiënten met lagerugklachten. De aanpak leidt tot tevredenheid en minder kosten.
Er is een schreeuwend tekort aan gespecialiseerde artsen mensen voor met een verstandelijke beperking. De beroepsvereniging NVAVG slaat de noodklok. De kwaliteit van zorg komt in gevaar. 'Er worden medische kwalen niet gesignaleerd.'
1 REACTIE
Dat waren nog eens tijden, toen de koepels van mediach specialisten, ziekenhuizen en zorgverzekeraars in 1994 besloten om een systeem te gaan ontwikkelen dat de ziekenhuiszorg transparant zou kunnen maken zodat er LOKAAL afspraken gemaakt zouden kunnen worden over inhoud, kwaliteit en kosten van behandelingen. Het DBC-concept dat daarvoor werd ontwikkeld zou dat moeten en naar aanvankelijk bleek ook te kunnen faciliteren. Helaas lieten partijen het gebeuren dat de overheid zich begin deze eeuw over het concept ‘ontfermden’ met alle gevolgen waar partijen nu allemaal onder lijden. Jammer dat er in het Nederlandse politieke en beleidsdenken nooit meer een weg terug bestaat naar de verkeerde afslag. We blijven liever doormodderen en de oplossingen blijken telkens weer geen oplossingen te zijn. Maar het houdt ons polderend en dat vinden we toch ook een kernwaarde van onze cultuur?
Dat waren nog eens tijden, toen de koepels van mediach specialisten, ziekenhuizen en zorgverzekeraars in 1994 besloten om een systeem te gaan ontwikkelen dat de ziekenhuiszorg transparant zou kunnen maken zodat er LOKAAL afspraken gemaakt zouden kunnen worden over inhoud, kwaliteit en kosten van behandelingen. Het DBC-concept dat daarvoor werd ontwikkeld zou dat moeten en naar aanvankelijk bleek ook te kunnen faciliteren. Helaas lieten partijen het gebeuren dat de overheid zich begin deze eeuw over het concept ‘ontfermden’ met alle gevolgen waar partijen nu allemaal onder lijden. Jammer dat er in het Nederlandse politieke en beleidsdenken nooit meer een weg terug bestaat naar de verkeerde afslag. We blijven liever doormodderen en de oplossingen blijken telkens weer geen oplossingen te zijn. Maar het houdt ons polderend en dat vinden we toch ook een kernwaarde van onze cultuur?