Ziekenhuizen schalen meer en meer de reguliere zorg af en rekken de IC-capaciteit op tot voor het personeel haast onmenselijke proporties. Met oververmoeide, vroeg of laat uitvallende professionals tot gevolg. Toch besteedt ‘Den Haag’ meer aandacht  aan de vaccinatiecampagne en het openen van de samenleving dan aan dit alarmerende probleem.

Flexibele IC-schil

In zowel de eerste als de tweede golf werd contact gezocht met onze oosterburen om een fexibele IC-schil te hebben voor het geval dat er meer covid-patiënten op de IC zouden komen dan we aankunnen in Nederland. Niet gek dat eind vorige week een van de redacteuren in de redactievergadering zei: ‘weet iemand eigenlijk of Nederland weer een beroep op Duitsland heeft gedaan voor extra IC-bedden?’ De berichten over afschalen van de zorg rechtvaardigen deze vraag.

Gereserveerde bedden

Duitsland heeft, zo blijkt bij navraag, weer ‘tientallen bedden gereserveerd voor Nederlandse patiënten.’ En ze kunnen zelfs verder opschalen, indien nodig. Toch ligt er nog geen een Nederlandse covidpatiënt in een Duits IC-bed. Dit zou niet in het belang zijn van de familie. Dat patiënten in – pak hem beet – Nijmegen of Maastricht dichter bij Aken dan bij Groningen wonen, speelt dan niet mee. Pas wanneer code zwart in zicht is, verandert dit beleid.

Planbare zorg onder druk

Gisteren kwam de NZa met het bericht dat de kritieke planbare zorg – die binnen zes weken moet plaatsvinden om gezondheidsschade te voorkomen – verder onder druk komt te staan. Meer dan een derde van de ziekenhuizen kan deze zorg nog maar deels volgens planning leveren. En dit percentage groeit. Er moet dus al gekozen worden tussen covid-patiënten en andere patiënten die ook snel zorg nodig hebben. En dat terwijl in ieder geval een deel van die patiënten wel geholpen zou kunnen worden wanneer de IC-bedden in Duitsland eerder opnieuw in gebruik zouden zijn genomen. En met die keuze die nu gemaakt moet worden, komen we akelig dicht bij code zwart, of in ieder geval code donkerrood.