Het bizarre aan het Lente-akkoord is dat een deel van de maatregelen na de verkiezingen wordt aangepast. Dat is deze week nog eens heel duidelijk geworden tijdens het Kamerdebat over dit begrotingsakkoord. Dat geeft degenen die moeten inleveren genoeg hoop om te protesteren tegen de bezuinigingsmaatregelen.
Speelruimte
De vraag is of er in de zorg wel veel speelruimte is om de pijn op korte termijn anders te verdelen. De gehandicaptensector die de afgelopen jaren stormachtig is gegroeid, terwijl er niet veel meer cliënten zijn bijgekomen, wordt aangeslagen voor 215 miljoen euro. De sector mist een verhoging van de tarieven per 1 januari ter waarde van 215 miljoen euro. Ook de ggz-instellingen verliezen via het ongedaan maken van een tariefsverhoging een bedrag van 65 miljoen. Alleen in de ouderenzorg wordt niet aan de tarieven getornd. Een nieuw kabinet zou dat alsnog kunnen doen, maar de kans daarop is niet erg groot omdat de sector aantrekkelijk moet blijven voor hoger geschoold personeel.
Lange termijn
Het is vreemd om in het akkoord van een gelegenheidscoalitie zonder regeringsmacht een langetermijnvisie te lezen op de AWBZ. Want wie zorgt er na 12 september voor dat deze visie wordt omgezet in beleid? Het is wel een visie die hout snijdt. Het is de bedoeling dat de extramuralisering de komende jaren in de hele AWBZ terrein wint. Mensen moeten meer zorg thuis ontvangen. Dat vinden mensen prettig. Ook wordt geopperd om aanvullende afspraken met de ouderenzorg te maken voor de inzet van bijvoorbeeld extra wijkverpleegkundigen. Zorg thuis biedt meer mogelijkheden om in aanvulling op de formele zorg informele netwerken in te schakelen. De komende jaren zullen steeds meer ouderen een beroep doen op de zorg, maar er zullen ook steeds meer vitale oudere mantelzorgers zijn om hen te ondersteunen. Dat is een deel van de oplossing om de AWBZ betaalbaar te houden. (Zorgvisie – Eric Bassant)
Lees meer:
