Het kabinet wilde de component “verblijf” uit de eerste drie zorgzwaartepakketten halen. Dat wil zeggen dat de zorg voor nieuwe cliënten niet meer in de instellingen kan worden aangeboden. Cliënten krijgen voortaan hulp in de eigen omgeving. Deze ‘extramuralisering’ – ook een bezuiniging – achtte het kabinet verantwoord met het oog op het beleid om langer zelfstandig thuis te wonen. Belangenorganisaties van cliënten en zorgaanbieder hebben flink geprotesteerd tegen deze maatregel. Omdat verschillende groepen cliënten met een zogenaamd “licht zorgzwaartepakket” afhankelijk zijn van verblijf in een instelling.
Verantwoord
De staatssecretaris heeft nu besloten dat de maatregel extramuraliseren in gaat op 1 januari 2013 voor de ‘lichte’ zorgzwaartepakketten VV 1 en VV 2 (sector verpleging en verzorging), GGZ 1 en GGZ 2 (geestelijke gezondheidszorg) en voor VG 1 en VG 2 (verstandelijk gehandicaptenzorg). Voor de uitwerking van de maatregel voor zorgzwaartepakketten VV 3, GGZ 3 en VG 3 en voor de invoering voor cliënten tot en met 22 jaar wordt meer tijd genomen om met betrokken partijen tot een verantwoorde uitvoering te komen.
Gedragsproblematiek
Een voorbeeld van cliënten voor wie de component “verblijf” onmisbaar is, zijn ZZP licht verstandelijk gehandicapten 1 en 2. Bij hen is vaak sprake van ernstige gedragsproblematiek en/of een risicovolle gezinssituatie, waardoor ze juist op een behandeling in een instelling zijn aangewezen. De staatssecretaris heeft deze groep dan ook uitgesloten van de maatregel. (Zorgvisie – Carolien Stam / foto: ANP Roos Koole)
Lees meer
Congres: Zorgzwaartepakketten in de praktijk
‘Positie cliënt nog niet beter door zorgzwaartepakketten’
Toeslag extreme zorgzwaarte onder druk
@Marcus. Jij heb dus mijn reactie niet begrepen. Ik bedoel iemand die thuishoort in ZZP2, zal nu door de verandering net zolang kletsen en drammen totdat hij in 3 of 4 wordt ingedeeld. Goed lezen is een schone zaak.
Inderdaad, mensen hoeven niet terug naar huis zoals het artikel suggereert. De VNG heeft ook al in een ledenbrief bevestigd dat bestaande ZZP-clienten hun rechten behouden, ook na herindicatie. Zorgvisie zou er verstandig aan doen om het artikel aan te passen, om reacties zoals Jan C te voorkomen.
Ik zal je voorspellen wat gaat gebeuren en dat HELAAS in onze cultuur VERANKERD zit. Een patient die 100% ZZP2 heeft, lult/bepraat/overlegt/dramt nu net zo lang totdat hij of zij nu ZZP4 krijgt (4 dat is helemaal veilig).
Dat is nu waarin wij verschillen van de Duitsers (ik ben van voor de oorlog, maar wat is , is); daar haal je die stunt niet uit. De Duitse grundlichkeit voorkomt dat. Hoor je in de WAO thuis, kom je in de WAO. Hoeveel moeten ik er leveren, waar Philips op uitgekeken was, die niet goed functioneerden, en die om die reden met 48 of 52 of wat dan ook, gewoon naar de WAO gingen. EN IEDEREEN DEED GEWOON MEE. Het ontlokte premier Lubbers de zin: “Zijn wij zieker dan de Duitsers”, terwijl hij verdomd goed wist waarom de WAO vol liep. Bij alle goede dingen die wij hebben, is deze cultuurtrek een ongelooflijk DUUR MINPUNT, wat in de zorg heel, heel, heel veel wordt toegepast. Een van de redenen waarom het zo duur is.
Volgens mij wordt in dit artikel ten onrechte gesuggereerd dat clienten ‘naar huis’zouden moeten. In elk VWS beleidsstuk wordt aangegeven dat clienten met een indicatie voor verblijf deze indicatie behouden. Niemand die aanspraak heeft op verblijf verliest deze. De extramuralisering geldt alleen voor nieuwe clienten (indicatie na 1 januari 2013) die onder de regels van 2012 wel een ZZP 1 of 2 zouden ontvangen. Zij krijgen geen toegang tot verblijf maar (behouden?) een extramurale indicatie.
nieuwe cliënten met zorgzwaartepakketten 1-3 niet meer opnemen is te verantwoorden, bewoners uit hun leefomgeving zetten (zelfs naar “huis”) is inhumaan en onverantwoord (vooral tegenover hen, maar ook tegenover het thuisfront, de opname geschiedde niet voor niets). het komt mij voor dat instellingen in ieder geval deze groep cliënten moeten blijven huisvesten. de betaling daarvan zal anders verdeeld moeten worden, maar creatieve zorgaanbieders en verzekeraars hebben daarvoor zeker een oplossing. komen we misschien toch nog eens toe aan het financieel scheiden van wonen en zorg, want in essentie betekent deze maatregel immers dat alleen nog de nodige zorg in deze zorgzwaartepakketten wordt vergoed.
Fijn dat jongeren tot 22 jaar mogen wonen in een instelling en dan een zelfstandigheids training kunnen doen. Het volgende probleem is dat deze jongeren geen wajong meer krijgen die ze wel nodig hebben om in te stromen in het arbeidsproces en de Gemeente ook voor deze doelgroep wat financieen “uitkering” niets kan doen. en dus niet door kunnen stromen naar zelfstandig wonen. Van de gemeente krijgen ze geen bijstand of bijzondere bijstand uitkering omdat ze in een awbz instelling wonen.Zo stagneert de doorstroming in zelfstandigheids training en krijg je wachtlijsten.
Je zult deze jongeren perspectief moeten bieden door werk inkomen en zelfstandigheidstraining te bieden.Deze 3 zaken zijn beslist nodig om tot succes te komen. Iedereen kan zich voorstellen wat voor ellende je krijgt door werkloze jongeren in een woonhuis te plaatsen zonder werk of dagbesteding. Dan is het weggegooid overheids geld en krijgen we nog meer dakloze lvg jongeren. Nu is de praktijk dat deze[probleem werkloze] jongeren uit de instellingen moeten wegens onaangepast gedrag en het niet houden aan regels.