Hoe repareer je een schip in een zeehaven, als er een tsunami aankomt?
Recentralisatie is op zich uit overall management- en betaalbaarheidsoverwegingen misschien beter dan het wegduwen van verantwoordelijkheid door de landelijke politiek waarmee met name de Jeugdzorg in zwaar weer kwam. Maar als er geen urgentie is opgebouwd over de centrale vraag hoe het komt dat onze jeugd in 40-50 jaar als een oplopende tsunami de zorg binnenstroomt, dan blijft het tot St. Juttemis dweilen me de kraan open, als er geen op breed aanvaard oorzaak-gevolgverhaal gebaseerde preventie komt. De klimaatcrisis dwingt de overheden tot zeer vergaande en ingrijpende preventiemaatregelen. Dijken in Louisiana laten zien wat preventief handelen betekent; 1 ipv 1800 doden.
De tsunami aan problemen, die de jeugd oploopt kent een belangrijke mede-oorzaak in politieke keuzes die ooit gemaakt werden ( marktwerking, schrappen en bezuinigen, zelfs de wetenschap afsnijden van hun gidsland door het Duits aan de kant te zetten) en door het verlies van aangeleerde zelfdiscipline bij het volk om goed voor je gezondheid te zorgen. Terugzoeken in de tijd leert veel: toen de Gezondheidsleer na de oorlog tot diep in de arbeiderswijken ging wortelen ( Huishoudscholen!), de zorg voor het opgroeiende kinderlichaam nog goed geregeld was, hoefde er alleen kostbare zorg “geleverd” te worden aan het lichamelijk of geestelijk “gehandicapte” kind. Er was voortreffelijke verloskunde, hoogstaande kraamzorg door verpleegkundigen, krachtige CB- en schoolartsen( hygienisten), zeer goed op anatomisch-fysiologische kennis gestoeld gymnastiekonderwijs, zwemonderwijs, ergonomisch goed schoolmeubilair, bloeiende gymnastiekverenigingen in ieder dorp en een landelijk dekkend netwerk van heilgymnasten, die zorgden voor de “bijzondere schoolgymnastiek”, als de lichamelijke ontwikkeling van de norm afboog, en die vaak door gemeenten betaald werden.
De centrale overheid doet er goed aan om ook de medische wetenschap/ wereld en haar verdienmodel eens tot een ander focus te dwingen, onder andere het snel consensus kweken over het nut van herstel van het vergeten en verlaten preventie- of hygiëneveld rond Houding en Bewegen (orthopedie). Want dat was volledig op de de optimalisering van de lichamelijke ontwikkeling gericht, waarop ook de mentale veerkracht en weerbaarheid berust. We hoeven niet terug naar de Romeinen om dat te snappen. De hele Gezondheidsleer en de eveneens vanuit onze vroegere gidstaal, het Duits, aangestuurde Opvoedingsleer (door de politiek asylzoeker en arts Maria Montessori van daadkracht voorzien) waren in staat de naoorlogse jeugd tot een der gezondste generaties ooit te maken. Wij zijn nu allang ouders en grootouders en zien met lede ogen aan hoe de (misschien door ons ingebrachte) ongezonde sedentaire leefstijl nu al de allerjongsten treft. Oplopende rugpijn bij kinderen en de resultaten van MRI bij 9-jarigen in het Generation R-onderzoek ( 73% van 550 9-jarigen al minimaal een inzakkende tussenwervelschijf) zijn de voorboden van een onmogelijke missie om de Jeugdzorg “ingedamd” en beter te krijgen. De overheid heeft gefaald in haar preventietaken rond Lichamelijke Opvoeding, maar werd, ter vergoelijking, niet meer goed geïnformeerd door de medische wetenschap. Corona leerde dat de kracht van hygiëne en preventie daar wel vandaan moest komen.